Ik wil weer douchen. Misschien was ik dan alles weg. Ik sta onder de douche heel lang en schrob alles met veel zeep.
1 1/2 jaar geleden ben ik bij jou weg gegaan, met meer dan een reden. Het was het beste wat ik ooit heb gedaan, jou te verlaten. Ik zou gelukkig moeten zijn.

Ik heb er lang over nagedacht wat hij nou kapot heeft gemaakt. Waarom voelt mijn leven zo anders? Ik voel mij op een of ander manier bevrijdt, sindsdien ik hem niet meer zie. Toen ik met hem was, was ik altijd tevreden en nu kan ik weer genieten van het leven. Toen ik met hem was had ik alles wat ik wilde, dacht ik. Maar sindsdien ik van hem weg ben weet ik dat dit het niet was. Ik kan dus eigenlijk verschrikkelijk blij zijn nu. HIj heeft een ander, alweer. Ben ik zo inruilbaar? Ben ik zo totaal niet speciaal dat hij mij kan inruilen tegen zoveel anderen?

Elke nacht dezelfde droom:
Ik ben in zijn huis, zijn nieuwe vriendin is er. Zijn nieuwe vriendin is een lief, braaf meisje met een bril. Een beetje dom en naief (net als ik toen...). Als ik in zijn huis ben is hij er nog niet. Ik zoek mijn spullen, ik doorzoek het hele huis naar spullen van mij. Wij hebben 2 jaar in dit huis samengewoond en nu ligt hij elke nacht met haar in ons bed, in onze kamer, onder ons beddengoed. Ik word dan altijd kwaad. Zoek alles wat ik mee zou kunnen nemen, wat ooit van mij was.