Ik zit vandaag op het werk omdat ik aan het einde van de week een belangrijke presentatie moet geven. op momenten zoals dit mis ik hem zo erg. vooral omdat we ooit collega's waren en ik juist nu graag met hem had willen overleggen over wat wel en wat niet te brengen. Het is nu 4 maanden uit. En natuurlijk is het niet meer zo'n totale paniek als in het begin, maar ik vind het nog zo moeilijk.. Ik probeer het ook echt voor mezelf zuiver te houden of ik nu hem mis of dat het vooral de relatie is die ik mis. Vooral met "feestdagen" is het natuurlijk zwaar, altijd weer die herinneringen. En soms die alles overheersende angst: wat als ik hem nooit los kan laten.

Ik lees de afgelopen dagen de blogs van anderen waaronder panic bijv die op zo'n mooie en liefdevolle manier over hun ex praten. Dit geeft me bijna een jaloers gevoel want ik kan alleen maar op een boze manier over hem nadenken. Maar wat kan ik hem nu helemaal kwalijk nemen, hij was niet compleet gelukkig bij mij en was op een manier zo dapper om huis en haard te verlaten in een zoektocht naar het voor hem optimale geluk. Toch neem ik het hem wel kwalijk, misschien ook omdat hij twee keer eerder weg ging en terug kwam en daarmee het laatste restje van mijn zelfvertrouwen mee nam. Maar eigenlijk heb ik dat mezelf toch aan laten doen?..

Het is nu 9 weken uit en er zijn zeker momenten dat ik denk dat het beter is zo maar dan is er opeens weer dat paniek-gevoel dat het nooit meer goed komt.. Dat gevoel komt natuurlijk altijd op het moment dat andere dingen ook tegen zitten. Wat doen jullie op zo'n moment?
X Lis

Het voelt heel raar om nu zelf op dit forum te schrijven. De afgelopen twee maanden kom ik dagelijks hier en lees ik jullie worstelingen en verhalen. Bij sommige verhalen denk ik ja dat herken ik , anderen zijn weer heel anders dan mijn verhaal. Maar het idee dat je niet alleen bent in je verdriet is echt fijn. Mijn verhaal in het kort. Mijn ex en ik kregen 4 jaar geleden een relatie. Hij was mijn eerste echte vriendje en ik had een redelijk duidelijk beeld opgebouwd van hoe een relatie moest zijn (wist ik veel). Maar toevalligerwijs was dat ook precies wat hij wilde...(althans zo deed hij het voorkomen) Na 10 maanden maakte hij het plotseling uit, dit was toch niet wat hij wilde, hij wilde weer vrij zijn en kon zichzelf niet zijn bij mij.