Ik had hier onlangs geschreven dat ik normaal een 'date' ging hebben maar dat die niet is doorgegaan op het laatste moment omdat hij nog te veel aan zn ex dacht. Heel de week erna heb ik niets meer van hem gehoord. Ik ergerde er mij aan. Anders hoorde ik hem iedere dag en nu niets weer. Ik viel weer in een soort 'gat'. Ik wist het echt niet meer. Uiteindelijk in een zwak moment stuurde ik een bericht om te vragen waarom hij mij eigenlijk negeerde. Ik kreeg geen antwoord. Dan savonds, raar maar waar, kwam hij op msn naar me toe. Me vragen hoe het met mij ging en deed hij onnozel tegen mij. Ik snapte het niet. Heb hem dan uiteindelijk dan gevraagd of hij nu eigenlijk terug samen was met mn zn ex. En blijkbaar is hij dus nu teug samen met haar. Ergens voel ik mij bedrogen omdat hij eigenlijk nooit echt eerlijk geweest is tegen mij. En ergens heb ik nog steeds het gevoel dat dat zo is. Maar toch mis ik hem... Het is niet logisch. Hij weet zelfs niet of vriendschap zelfs nog kan... dat doet zeer. Ik heb hem dingen toevertrouwd en dan doet hij dit... Was ik dan misschien maar gewoon een bezigheid tot het terug goedkwam met zn exvriendin?

Het is lange tijd dat ik hier nog iets geschreven heb. Ik weet het gewoon niet meer. Eindelijk vertrouwde ik weer een jongen. Ik dacht van ja, hij heeft goede bedoelingen, maar blijkbaar zat ik weer verkeerd. Maandag zou ik hem eindelijk es zien maar daarnet stuurde hij sms om te zeggen dat het beter is dat het niet doorgaat omdat hij nog te veel met zn ex in zn hoofd zit. Dat kan ik allemaal best goed begrijpen maar waarom dringt hij er dan maanden en maanden op aan om mij te zien? Hij zei dat hij niets meer heeft met zn ex en dan tegen mij maar vertellen dat ik mn ex uit mn hoofd moet zetten en nieuwe mensen moet leren kennen ondere andere hem...

Terug van vakantie...

Ergens heeft het me wel deugd gedaan maar nu val ik terug in de 'realtiteit'. Vorig jaar kwam ik terug thuis naar iemand maar ja, dat is ondertussen dus al tijdje gedaan. Nu had ik niet echt een reden om terug te komen maar ja. Op reis voelde ik mij eigenlijk wel een beetje eenzaam. Als ik dan savonds zo op den dijk de koppeltjes zag lopen was het pijnlijk om dat te zien... zeker omdat ik eigenlijk ook met hem ook op reis ging gaan. Ik kreeg ook dromen over hem.
Het is nu al een tijdje dat het uit is maar op de 1 of andere manier kan ik hem niet loslaten... ook al hoor of zie ik hem niet meer... Ik vraag me af hoe het nu met hem gaat enzo. Ik weet wel dat hij een nieuwe vriendin heeft maar blijf het erg vinden niets meer van hem te horen. Soms denk ik: heb ik ooit wel iets voor hem betekent? Dat hij mij zomaar na twee jaar aan de kant kan schuiven... Het blijft een mysterie voor mij. Het blijft moeilijk.

Gisteren mn verjaardag. Ik keek er eerlijk gezegd niet naar uit. Ik heb mij eigenlijk nog nooit zo eenzaam en verdrietig gevoeld op mn verjaardag. Ik had ergens gehoopt dat hij toch een smsjes zou sturen of een kaartje, maar neen, ik heb niets gekregen of niets gehoord. Het deed echt zeer aan mn hartje. Ik wist wel dat ik niet mocht hopen maar onbewust doe je dat toch. Hij is me dus echt al helemaal vergeten... zucht !
Is zoiets nu zoveel gevraagd???

Het is nu tijdje geleden dat ik hier iets geschreven heb en soms gaat het wel goed met mij en soms vele minder.
Ik kan het niet helpen maar blijf steeds aan hem denken en ja, nu dat ik weet dat hij iemnad anders heeft doet het extra zeer. Nog geen twee maand nadat we uit elkaar zijn heeft hij al een ander. Ik vraag me toch echt af waar ik te kort schoot! Ik beteken dus echt niets meer voor hem. Hij wou vrijheid... maar toch terug relatie begonnen. Ik woonde te ver... maar zij woont nog verder dan mij...
Ik blijf hem graag zien, ik geraak er niet uit... waarom kan ik hem niet vergeten en trachten verder te gaan?

Het is nu een maand en half geleden dat mn vriend het heeft uitgemaakt. Hij had tijd nodig...Tijd is relatief en kword er zot van. Nu blijkbaar niet klaar voor een relatie. Alé we waren bijna 2 jaar samen. Zoiets versta je toch niet ! Hij amuseert zich blijkaar heel goed op zijn alleen. Dat doet zo'n zeer.
Hij beloofde me niet te laten vallen maar hij laat niets van zich horen. Dan belooft hij naar de cinema te gaan en den ene keer vergeet hij het, dan heeft hij geen zin...
Het verdriet gaat maar niet over. Ik zou hem echt graag terugwillen maar ja...
Ik mis hem iedere dag. Elke avond val ik al wenend in slaap.