Ik snap er geen hol van,zaterdag heb ik hem eventjes gezien,ik had eventjes zoiets van yes!!
Niet lang daarna begon ik te twijfelen wat ik eigenlijk met hem moest gaan doen dan.....
Hoe gek..
Toen ik er was en we in de auto zaten te praten,merkte ik dat ik helemaal tegen het raam aanzat(aan mijn kant).Helemaal van hem weggedraaid.HUH!?
Hij wilde mij een kus geven en ik draaide mijn gezicht weg.
Hij bleef proberen en heb hem uiteindelijk ook wel een kus gegeven,waarvan de rillingen door mijn lijf heen gingen.Maar ik bleef het gevoel houden dat ik naar huis wilde en eenmaal thuis wilde ik weer naar hem.

Ik heb echt een zware dip,ik zie alles negatief in.Heb nergens energie voor of nergens zin in.pfffff.Alles kost me de grootste moeite.Ik sukkel van de ene naar de andere dag.Girlpower gone...niks van over.Maar ik hou vol,nooit zal ik hem meer terug nemen.Ook geen vriendschap meer,dat gaat na verloop van tijd toch weer mis.Ik weet dat ie weer zal gaan bellen maar geef hem geen kans meer,nooit meer!Ik kijk regelmatig op mijn foon maar het blijft tot nu toe stil.Zo dubbel weer,wel op je foon kijken maar toch geen contact meer willen.Wat ben ik een ongeloofelijke zwakke truttekop ten opzichte van

pffff het is mislukt een diepe teleurstelling.Ik dacht dat we vrienden konden blijven maar hij heeft bewezen van;dus niet!
Na verloop van tijd kwam het dominanten gedrag van hem toch weer boven drijven.Terwijl ie zelf nog in een relatie zit,wil ie mij ook onder de duim houden.Het doet pijn maar heb er voor gekozen om dan maar geen vriendschap te hebben.
Dat ie nog in die relatie zit komt doordat ie er momenteel nog niet kan uitstappen,allerlei factoren spelen hierbij een rol.De situatie is gewoon hopeloos en ben er,hoe pijnlijk dan ook mee opgehouden.Vriendschap is niet mogelijk met hem,bee

Tijdje geleden had ik er voor gekozen om toch weer het contact met hem te herstellen omdat ik niet los kwam van hem en hij blijkbaar ook ergens niet van mij want hij bleef contact zoeken eerst negatief en toen positief.We zijn uit elkaar gegaan met verwijten en geruzie,dat zat me ook niet lekker(denk ik).Ik ben er wel heel anders weer ingestapt,ik heb mezelf op nr 1 gezet,wat ik voor die breuk dus niet deed.(hij had me zoveel verdriet aangedaan,wat ik allemaal nog accepteerden ook,nooit meer!).Ik ben aan mezelf gaan werken en hij is de bijkomstigheid.Mijn moeder heeft gelijk gehad een relatie

go girls.........pupiepower!!!!!!!!!!!!!
girlpower!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

zou ie mij nu eindelijk met rust gaan laten?
Ik wil zo graag verder met mijn leven,mijn verstand zegt,laat hem los maar mijn gevoel werkt niet mee.ik voel me een opgewarmd lijk,de muren komen op me af maar zal hem nooit meer terug nemen.ongeloof,hoe ik in godsnaam zon rotgevoel heb om zon kl@#tzak.gisteren heeft ie mij(hoop ik)voor de laatste keer lastig gevallen,het is alleen maar negatief en toch lijkt het ofdat ik er nog blij mee ben ook,en ik ga er nog op reageren ook!!!!?Hoe stom kan een mens zijn.as maandag is het 3weken geleden dat ik hem voor het laatst gezien heb en nog steeds bezig met ruzie maken per sms,wordt er niet goed van.een ander foonnr nemen is ook geen optie ivm werk,sollicitaties.

Ik heb er zelf voor gekozen er mee op te houden,kon er niet meer tegen het zelfde spiraal,keer op keer.Waarom mis ik hem zo dan?Waarom kan ik hem niet loslaten..........Ik heb hem verzocht mij met rust te laten.Wat hij eindelijk doet nu en nu mis ik hem,owh my god wat mis ik hem.Het lieftst zou ik hem opbellen om te vragen of ie langs komt,maar ik doe het niet.Vanmorgen het eerste wat ik deed is mijn foon controleren of ie gebelt heeft,waarom doe ik dat?ik zeg ZO maar voel zus.Ik zou willen dat mijn verstand en mijn gevoel eens op een lijn kwamen.Ik was er eerst zo zeker van dat ik hem niet me