Je girlpower komt weer terug, believe me. Iedere keer dat je het contact verbreekt moet je het ook weer missen, is je telefoon weer erg leeg, en word je onrustig. Dat ken ik maar al te goed... Hij moet uit je systeem. Vrienden? Misschien ooit. Maar pas als je hem niet meer ziet als je ex, pas als niet de kleinste details van de dingen die hij zegt leiden tot conclusies in jouw hoofd. Pas als je een avond met hem wat kan afspreken en daar niet een paar dagen van van slag bent. Zo werkt het niet voor iedereen, voor mij wel, dat heb ik nu al met 2 ex-en meegemaakt. Ik denk een half jaar/jaar helemaal geen contact en dan wil het wel weer. Iedereen moet daar z'n eigen tijd voor nemen.

En dat weet je ook, zo te zien aan je blogs, en ik vind het heel knap van je dat je je voorneemt niet te reageren op zijn telefoontjes. En ik ken ook het dubbele gevoel: aan de ene kant denk je: lul, waarom bel je me als ik geen contact wil? Aan de andere kant denk je: lul, bel me nou, laat me weten dat je aan me denkt. Ik heb het laatste want mijn ex respecteert mijn 'geen contact wens', ik heb hem dat hem heel duidelijk gemaakt. Maar ik vraag me nu ook af of hij er niet heel makkelijk overheen is gestapt en me gewoon niet mist, en daarom niet belt. En dat doet ook wel pijn hoor, kan ik je zeggen.

Ik zit ook met de zondagdip thuis. Lange dag voor me, wat ga ik doen?

En je bent GEEN ongelooflijk zwakke truttekop, dat zijn we dan allemaal. Je hebt gewoon pijn, en dan kan je dingen niet zo helder doen of zien als normaal. En normaal, dat komt weer. Die tijd die gaat toch wel voorbij, ook al langzamer dan je wil...

Succes met je zondagochtend...