ik zit in een soort gelijke situatie.. maar maken op dit moment geen ruzie meer.. we hebben zelfs een gesprek gehad die voor mijn gevoel 'normaal' was.. en dat voelde best goed.. maar goed toch heb ik van het moet niet.. ik maak het hierdoor voor mezelf niet makkelijker op.. want ook ik reageer op zijn smsjes terwijl ik dat niet zou moeten doen. Het voelt wel goed dattie smst, maar aan de andere kant denk ik ook van please, hou op.. ik heb hier helemaal geen tijd voor. Maarja waarom reageer ik dan toch? En dan gaat het gewoon ook door..stuurt hij iets waarvan ik denk hmm daar wil ik meer van weten.. of waarbij vragen in me op komen.. uiteindelijk kap ik het dan wel af, want dan roep ik me zelf ook wel weer op de orde met : "Lien kappen nou en richt je op de belangrijke dingen van je studie!"
Toch blijft het moeilijk, want iemand waarmee je lang mee samen bent geweest laat je niet zomaar los.. en hij is nu anders bezig dan in het begin.. hij is nu lief bezig..alles positief blabla..
Dan denk ik ook van: "Man wat wil je nou?" .. geliefden worden we niet meer.. jij moet verder en ik moet verder, elk ons eigen leven.
Die moeten we allebei weer oppakken zonder elkaar.. en hoe het dan voor de rest loopt, zien we weer.. of we weer met elkaar in contact komen.
Duss ik heb nu ook besloten om me telefoon alleen in me handen te hebben als het ECHT nodig is.. niks meer op msn, wat hem betreft.. en me volledig storten op mijn studie en daarnaast gewoon weer proberen te genieten van dingen..
In ieder geval zondag uitje met het werk, dus dat is ook weer even leuke afleiding!
En Krisje.. probeer gewoon echt niet meer op hem te reageren, spreek jezelf gewoon even hard toe.. want ik denk niet dat je hier zelf gelukkiger van wordt?
Ik merk het bijmezelf en op een gegeven moment moet je dan toch even ingrijpen!
Zet hem op!
x

Er is altijd wel iemand..

hey,ja hoe het gaat met mij?geen idee.
Afgelopen maandag begon hij weer te sms-en en deze keer normaal.Woensdag heb ik hem gezien en gepraat maar sta er anders tegen over,ik hou hem op afstand,ik heb een muurtje opgebouwd rond mijn hart.Ik was wel blij om hem te zien,de stoom is van de ketel af nu.Maar hij zal het moeten verdienen om weer in mijn hart te mogen.Ik heb mezelf op nummer 1 gezet en hij is de bijkomstigheid wat ik eerst niet kon indenken omdat ik altijd eerst met hem bezig was.Donderdag zou hij mij weer willen zien maar had er geen behoefte aan,hij snapt er niks van.Woensdag had hij zelfs bloemen bij,rode rozen,waren mooi maar heb ze in een vaas gezet en thats it.Hij belt en sms-t me plat.Gisteren wilde hij weer mij zien maar was bezig,heb ik hem ook gezegt.Normaal was ik gelijk naar huis gekomen voor hem.Hij belde gisteravond laat dat hij zo van mij hield maar ik trap niet meer in zijn woorden.Hij merkte ook op dat ik verandert ben hij zei;"je bent anders nu,je bent verandert".Dan ben ik stiekem trots dat ik toch veranderd ben ten opzichte van hem.Ik bepaal nu wanneer ik hem wil zien ipv andersom,en dat geeft me een goed gevoel.Nooit gedacht en toch gekomen.Hoe t in de toekomst zal gaan daar denk ik niet eens over,ik zie het wel.Hij zal het moeten bewijzen en geloof me dat gaat niet over EEN dag ijs.Ofdat het goed is dat ik contact met hem heb nu,zal moeten blijken hoe het in de toekomst gaat lopen,of hij zich kan gedragen tegenover mij.Maar voor nu voel ik me er goed bij.Knuffel.