Ook ik heb er zelf voor gekozen om er mee op te houden..en hem verzocht hem met rust te laten en dat ook dat doet hij.
Niet bellen, niet smsen niets.. en dat mis ik.
Zoals vandaag moet hij de hele dag werken.. half 10 beginnen, normaal stuurde hij voor die tijd nog even een smsje.. vanmorgen pakte ik weer automatisch mijn telefoon, maarja natuurlijk niets. En dan denk je toch shit, doe ik hier wel goed aan?
Want eigenlijk is er ook nog iets zegt van: "Neem hem terug/Ik wil hem terug".. maar weer iets anders zegt dat, dat gewoon niet meer kan.. er is te veel gebeurd/gezegd+ nog allemaal twijfels" en dat ik gewoon verder met mijn leven moet, zonder hem.
Dus verstand en gevoel zitten ook duidelijk niet op ?ɬ©?ɬ©n lijn..
De afgelopen dagen had ik ook allemaal leuke en minderen leuke dingen te horen gekregen, ik wilde dat eigenlijk het liefst meteen met hem delen, maar ja dan dan besef je meteen weer dat dat niet kan.. contact zoeken, terwijl ik dat in de eerste plaats niet meer wilde..
En dat geeft echt een klotengevoel.
En dan doe je het ook maar niet..
Maar hoe moet het dan verder?

Ik merk nu de afgelopen week dat ik begin te vluchten in dingen..
ben blij als ik even een dagje weg ben met weet ik wie.. en even niet aan hem hoef/kan denken, maar dan is het leuke/gezellige weer voorbij en ben ik weer terug bij af.
En wil z?ɬ? graag dat het anders is/wordt.. want zo kan ik me ook slecht concentreren op (belangrijke) dingen waar mijn concentratie dus echt hard bij nodig is.. gedachten dwalen elke keer af.

Eergister nacht kon ik slecht in slaap komen.. lag alleen maar aan hem te denken.. hoe het ook al maar weer was om samen met hem in bed te liggen enzo..
ohh wat voelde ik mij kut.. had ook de neiging om hem te smsen..
niet gedaan natuurlijk, maar om toch ergens even een goed gevoel te krijgen.. even iemand anders gesmst, die ik eigenlijk helemaal niet ermee wil lastig vallen, maarjaa.. ik moest toch even wat..mijn hart luchten..
Die persoon had er gelukkig wel begrip voor..

Misschien is het vanavond ook maar weer fijn dat ik me onder de mensen bevindt o.a. mijn vriendinnen (die mij natuurlijk het beste kennen) en het dan hopelijk weer even van me af kan zetten.