Zoals in mijn vorige blog staat geschreven ging ik op skireis. De reis waar m'n ex en ik elkaar ontmoetten. Ik had veel schrik dat ik alles aan hem zou gaan relateren. Maar dat was absoluut niet het geval. Ik denk oprecht dat ik eindelijk van hem verlost ben door die reis.
Nu zit ik alweer met een nieuw probleem... Echt énorm banaal volgens sommigen hier. Maar omdat ik zodanig een schrik gepakt heb en niet terug gekwetst wil worden zoals bij m'n ex wil ik het toch even delen en om jullie raad vragen.

Hey iedereen!

Weer een tijdje geleden dat ik hier ben geweest.
Zoals vele studenten zit ik nu in de blokperiode. Een periode waarin dus werkelijk NIETS gebeurt. De muren van je kamer worden ineens 10x interessanter, de verleiding je te laten meeslepen in dagen vol niks doen hangt constant in de lucht. Helaas is het ook een periode waarin je plots zoveel tijd krijgt om terug te beginnen piekeren over je ex, over je vroegere relatie. Terwijl je verdorie met je neus in de boeken zou moeten zitten.

Enkele dagen geleden heb ik terug contact opgenomen met m'n ex. Al snel bleek dat we nog geen contact kunnen hebben. Elk banaal gesprek mondt uit in een strijd.
Waar hij wil zwijgen en negeren, wil ik praten en confronteren.
Zo zit het me enorm dwars dat we nooit echt fatsoenlijk hebben kunnen praten waar alles verkeerd ging.
Hij wil me ook geen antwoord geven op vragen die nu stel omdat 'het toch niets meer uitmaakt'.

Hoi iedereen!

De laatste dagen zijn voor mij een echte hel geweest.
Ik heb constant de neiging gehad mijn ex te contacteren..
Gisteren heb ik dat geprobeerd, hem nogal omslachtig gevraagd hoe het met hem ging. Maar hij is niet online geweest en heeft nog niet geantwoord..
Waarom ik gisteren ineens brak heeft te maken met een vriendin die me zei dat hij eigelijk niet meer aan me denkt, omdat ik haar vroeg waarom ik niets van hem hoor.

"Dankjewel voor de fantastische tijd dat ik met je gehad heb het grootste deel van vorig jaar. 'k heb mezelf enorm geamuseerd met jou. Maar in ieder geval: ik hoop dat je dit jaar vindt wie/wat jou wel gelukkig maakt en dat we op termijn wel met elkaar kunnen omgaan. Want je stilte is oorverdovend"

Toch maar een sms'je verzenden waarin ik me niet zozeer zwak opstel? Wel weet hij nu dat ik aan hem denk...

Eindelijk zijn de 'feest'dagen bijna achter de rug.
Een goeie invloed hebben ze niet gehad op mijn liefdesverdriet.
Zo lang alleen thuis zitten tijdens de vakantie, de familiefeesten waar altijd wel een toffe tante aanwezig is om te vragen waar mijn vriendje uithangt...

Tof is anders, zeker waar. Maar we zijn deze dagen ook talrijk aanwezig op de site.. We lijden niet alleen!