In de liefde zit het me echt niet mee!!
Ik ben nu 28 jaar en heb al meerdere keren een gebroken hart gehad.
Nu heb ik een jongen ontmoet, leuke jongen...populair maar vrij gesloten, muzikant...
Na een paar keer afgesproken te hebben was de vonk overgeslagen, eigenlijk al meteen (eerst een tijdje per email en toen in real life) Het was te gek en ik kreeg iedere dag smsjes of mailtjes! Heerlik die aandacht! Ik zelf deed niets anders dan antwoorden, hij was me telkens voor met aandacht geven. Het was dan wel puur; ik wil je weer zien of ik heb dit of dat gedaan....
Over gevoelens werd nog niet openlijk gesproken. Maar ik voelde dat het goed zat. van de een op de andere dag, zomaar uit het niets stopte het, niets, geen telefoontjes, smsjes niets meer! (na 3 maanden) Het was echt zo'n klote gevoel dat ik kreeg, veel onrust en bijna wanhopig. Uiteindelijk kreeg ik een mail met een korte uitleg, het ligt niet aan jou, je bent echt te gek maar ik heb een lichte vorm van bindingsangst en weet niet wat ik hiermee aanmoet. Ikke op gereageerd en hem gezegd dat ik huis mijn trouwjurk niet klaar had hangen. Ik dacht, laat hem even met rust, heel soms wat smsjes gestuurd en dit waren twee verschrikkelijke maanden...Ik was zo verdrietig omdat het zo gaaf was en van de ene op de andere dag weg! Ik miste zo die leuke tijd en het geveol dat hij wel de ware was voor mij...