Zes jaar geleden was ik hier voor het laatst als lotgenoot. Na destijds een jaar lang geploeterd te hebben om er bovenop te komen was het me gelukt. En jawel. Kort daarna kwam ik op de verjaardag van een van mijn beste vrienden in kontakt met zijn nichtje van 16. Ik was 25. Nu zou ik daar natuurlijk nooit op ingegaan, maar....na een avond stappen met zijn drieën nodigde me ze uit om wat de drinken bij haar thuis. We spraken met elkaar en wat ik hoorde en zag was een vreselijk gekwetst meisje dat veel te veel slechte vriendjes had gehad die misbruik van haar hadden gemaakt.

Als iedereen een ex had zoals die van mij was iedereen veel sneller van zijn verdriet af. Nog nooit zo'n onfatsoenlijke, oneerlijke, liegende en bedriegende s..l meegemaakt. Echt ongelooflijk. Ik heb spijt van iedere minuut die ik met haar heb doorgebracht, aangezien de persoon die ze nu is kennelijk haar echte ik is. Als ik die echte ik eerder had gezien, had ze van mij al 4 jaar geleden kunnen doodvallen. Dan was ik er nooit aan begonnen. Ik ben echt zwaar, zwaar, zwaar over mijn zeik. Ze verdient mij zeker niet. Zij is alles wat ik niet ben en nooit wil zijn ook. En ik weet nu zeker dat ze met die domme kop van haar nog eens tegen de lamp loopt.