Ik heb hem gebeld. Niet heel lang over nagedacht, het moest gewoon. Geloof ook niet dat het goed of slecht was. Had in een keer zoiets van, kom op man, zet je erover heen. Moet ook zeggen dat het verdriet me nu echt te veel werd. Voel me toch ook weer iets rustiger. Vroeg nog wel of hij het erg vond dat ik belde, slap hé. Hij zei meteen, natuurlijk niet, jij gaf aan de je even geen contact meer wilde. Ja klopt, zei ik, dacht dat dat beter was. Maar dat werkt niet bij mij - geen contact meer. Toen weer over koetjes en kalfjes. Ik had natuurlijk eigenlijk helemaal niets te melden. En hij op een gegeven moment ook niet meer.

Voel me weer ongelovelijk k*t. Leeg en zinloos. Realiseer me in een keer dat ik niet alleen aan het idee moet wennen dat er een andere vrouw is, maar ik zie hem ook niet meer. We zagen elkaar altijd. Aan of uit, samen of niet samen, altijd wel even contact. Ik heb al eerder geprobeerd het contact op te zeggen, maar dan kwam ik er toch weer op terug. Maakte mezelf wijs dat ik het allemaal beter kon verdragen, als ik hem maar weer even had gezien. Ben bijna weer zo ver. Geloof niet dat ik het aan kan allemaal. Ben zo bang dat ik hem toch weer ga bellen of schrijven. Ik doe het niet. Elke dag ben ik aan het aftellen dat ik het niet gedaan heb (nog maar vier dagen geleden dat ik hem gezien heb).

Piepklein goed momentje. M'n eerste geloof ik. Voel me even heel sterk. Weet niet waarom. Wil eigenlijk wel weten waarom, zodat als ik me weer kl:)ten voel, ik weet hoe ik me dan weer sterk kan gaan voelen. Kom er niet achter waarom, dus daarom leg ik het maar vast. Heb heel vast geslapen op de bank, misschien wel daarom. ...

Pfff, voel me even zo slecht. Ziek, zwak en misselijk. Ik ben me er zo bewust van dat het tijd nodig heeft, maar voel me ook zo machteloos. Ik weet even niet wat meer pijn doet, hem missen of mijn beslissing geen contact meer met hem te willen. Verstandelijk weet ik dat het een goede beslissing was. Freespirit was het geloof ik die ergens een keer schreef, je gaat door totdat de pijn je niet verder laat. Zelfbehoud. En ik was zo ver vrijdag, m'n hele gevoel zei, tot hier en niet verder.
En toch dringt de vraag zich weer in mij op, blijven we het niet waard om voor te vechten? Triest hé, dat die gedachte ?ɬºberhaupt nog in me opkomt. Nee, vechten kan niet meer. Ik geloof er ook wel in dat als het zo moet zijn, je elkaar wel weer tegenkomt. Maar mijn probleem is natuurlijk dat mijn geduld en mijn vertrouwen in hem al eerder beloond zijn. Hij kwam weer terug. Maar ja, hij ging toch ook weer. En, deze keer heeft hij ook echt een vrouw ontmoet waarhij meer mee doet dan praten. WAKE UP!!!

Het is dus wel moeilijk ja. Je gevoelens opzij zetten. Hij is hier geweest en nu al weer weg. Is hij ?ɬºberhaupt een uur hier geweest? Ja, dat wel. En het begon heel gezellig. Totdat hij vroeg wat ik dit weekend ging doen, waarop ik natuurlijk ook kon vragen wat hij ging doen. Ze komt morgen bij hem langs. Bij hem, in mijn oude huis. Dat kon ik nog wel aan. Vroeg nog of ze al eerder was geweest (volgens mijn informatie kan het nog maar één week aan zijn, maar dat terzijde) en ja, ze was dus al bij hem geweest. Maar toen zei hij dat ze haar hond meenam.
En zoooo stom, maar ineens had ik dikke tranen in m'n ogen en kreeg geen hap meer door m'n keel. Die hond was kennelijk de trigger voor mijn emoties. Ze heeft een hond. Wij wilden ook een keer een hond, is er niet van gekomen. Maar daar gaat het ook niet om. Het gaat erom dat m'n gevoelens dus niet uit te schakelen zijn.

Pff, ben best nerveus. Ga zo eten bij m'n ex. Op zijn verzoek. Zo maar, zei hij. Hij wil dus echt graag vrienden blijven. Meer kan er niet achter zitten. Hij nodigde mij uit toen hij op weg was naar zijn nieuwe vriendin 's avonds om half 11 en dan ga je toch niet voor een goed gesprek. De halve week heb ik lopen twijfelen of ik wel zou moeten gaan. Hier op de site zeggen ook veel mensen, je kunt beter alle contacten verbreken, das beter. Maar is een goeie vriendschap niet ook kostbaar? Het enige wat ik moet doen is mijn eigen gevoelens op zij zetten en van zijn gezelschap genieten. Dat kan toch niet zo moeilijk zijn??? Of ik hem nou blijf zien of niet.