Allereerst hartelijk dank voor de vele reacties op mijn verhaal van gisteren!

Afgelopen weekend was mijn toekomstige ex-vrouw maar weer eens naar haar nieuwe liefde toe. Deze zin opschrijven doet al pijn in mijn buik, maar goed. Zaterdag schraapte ik alle moed bij elkaar, het was lekker weer en ik wilde een terrasje pakken met mijn dochters. Vrienden opgebeld die ik nog niet gezien had sinds ik drie weken geleden te horen kreeg dat ze wil scheiden en onder het genot van een lekker biertje de ellende van de afgelopen tijd doornemen.

Nou, het gaat weer lekker hoor.

Op maandag t/m donderdag zit ik op een project in het buitenland. Omdat het nog wel enigszins op 'rij afstand' is heb ik besloten om op woensdagavond terug te rijden en donderdag heen-en-weer te gaan op 1 dag. Wel extra vermoeiend, maar dan is de eenzaamheid op de hotelkamer minder en ik zie mijn vrouw en kinderen wat meer.

Vorige week heeft mijn vrouw aangegeven niet met me verder te willen. We zijn 13 jaar getrouwd en hebben drie kinderen. Voor mij was het een totale verrassing, maar uit de gesprekken van dit weekend heb ik zelf ook wel de conclusie moeten trekken dat ik blind ben geweest voor mijn eigen gedrag. Berouw komt na de zonde, dat cliche ken ik zeker wel en dat blijkt ook nu weer te kloppen. Ik heb haar de laatste jaren niet gelukkig gemaakt en ik heb de signalen die ze gaf niet serieus genomen.