Weer een nieuw jaartje, hopelijk een jaartje met veel meer geluk.
Met ouderjaarsnacht om 12.00 nog flink geweend, omdat hij er niet meer bij was. Zijn foto's hangen nog steeds in de collages van de familie die mij moeder gemaakt heeft. 1 blik en mijn tranen begonnen weer te stromen. Mijn familie heeft me ff gerust gelaten, ze weten dat als ze met me meegaan in mijn verdriet dat het eens zo hard begint te stromen. dus tanden bijten, en de sfeer niet verpesten.

Hij belde 1 januari, of hij volgend weekend bij me mocht komen slapen. heb toen alle goede raad ten harte genomen, en gezegd dat als hij maar voor 1 ding komt dat het dan voor mij ook niet echt hoeft. Waarom doet het toch zo'n pijn als ik weet dat het het beste voor me is?

gisterenavond had ik echt het besluit genomen om verder te gaan met mijn leven. Maar toen belde hij weer. Hij komt vanavond bij me slapen. Hij had vandaag de kou getrotseerd en een keitof kerstgeschenk voor me gaan halen zei hij. Niets meer duidelijk, waarom?
Als hij niets meer voor me voelt, waarom dan nog naar mij komen en voor me zorgen? Hij laat me niet in de steek zegt hij, maar weet niet of hij een relatie aankan. Hij wil vrijheid. Ik hoop dat ik vanavond emotioneel niet instort.

Maandag net voor de feestdagen. Mijn ventje heeft me zaterdag verteld dat hij niet meer verder wil. Ik zie hem nog steeds ongelooflijk graag. wat te doen? Ben gisteren van de ene vriend naar de andere gereden en weer terug. Kon het niet aan om thuis met allemaal die herinneringen te zitten.

Mijn ventje stuurt me nog steeds sms-jes, precies of er is niks gebeurd. terwijl ik hem gisteren aan de telefoon had, en hij me zei dat hij tijd nodig had. en dat hij geen verplichtingen meer wil, en geen druk.

Ik word verscheurd door emoties.Ik wil van deze rotte wereld weg.