2 weken zijn voorbij. Nog steeds geen rust gevonden! Maandag is het sinterklaasfeest bij mijn ex zijn thuis de familie wil dolgraag dat ik ook kom en erbij ben voor me zoontje. Vind het zooo moeilijk. Ik wil er heel graag bij zijn. Ik heb nooit een hechte band gehad met mijn vader en moeder. Mijn ex schoonmoedere heeft me van dag 1 opgevangen en voor me gezorgd. Toen was ik alleen nog maar bevriend met mijn ex later kregen we een relatie en ben ik bij hun thuis gaan wonen. Hun zijn mijn familie die ik thuis nooit heb gehad. ik voel me daar meer thuis dan bij mijn eigen vader of moeder thuis.

De eerste week is voorbij. Wat zijn het moeilijke dagen geweest en wat zullen er nog moeilijke dagen aankomen.! Ik wil hem zo graag vastpakken als hij hier is. Zo graag zoenen. Ik laat het niet merken aan hem maar ik denk wel dat hij t op de een of andere manier toch voelt. Gisteren heb ik hem verteld dat hij al ze spullen vandaag maar moet komen halen en dat ik niet meer wil dat hij steeds onverwachts binnen komt lopen. Wat heb ik nu al weer een spijt dat ik dat hem verteld heb. Als zijn spullen hier weg zijn is het echt klaar. Dan zie ik hem hier echt niet meer iedere dag.

Vandaag is mijn ex alleen maar sochtens even langs geweest. De rest van de dag was er familie over de vloer om mij een dagje rust te gunnen en hun deden t schoonmaakwerk enzo en voor me zoontje zorgen. Dat was opzich wel fijn had een hele middag mensen thuis waar ik gewoon een praatje mee kon maken. Nu ben ik weer alleen. Ik vroeg me ex of hij nog langs kwam om nog even bij ze zoontje te zijn. Hij had al wat biertjes gedronken dus vroeg of ik dat erg vind en ja ik vind dat niet zo leuk dus komt hij niet meer langs. Nu dringt t weer tot me door dat ik alleen ben en dat t gewoon echt klaar is.

Hallo iedereen,
Ook ik wil me verhaal hier even kwijt.
6 jaar lang zat ik met de liefde van mijn leven tot plots maandag nacht hij terug kwam van een vriend en hij me wakker maakte tegen half 4 hij vertelde me je ga t niet leuk vinden wat ik je ga vertellen en je ga beginnen huilen. Het is klaar zei hij ik trek t niet meer.
Kappot was ik van die woorden. Hoezo vroeg ik.
Hij zei me dat hij zich al 2 jaar zo voelde.
We hebben samen een zoontje van 15 maanden. Hij zei toen je zwanger werd van Ryan was ik super blij hij dacht dat ze