Ik ben 45 jaar, 3 jaar gescheiden en woonachtig in Twente. Sinds 14 maanden heb ik een relatie met een vrouw uit Brabant en op mijn auto uit 2006 prijken nu 60.000 km. Heen en weer rijden tussen Brabant en Twente. Een echte LAT-relatie dus.
Vanwege de hoge alimentatie (?¢‚Äö¬¨ 800,00 per maand) heb ik het financieel niet breed. Het is oppassen geblazen. Ben door het rijden op en neer aan het interen en zal, als ik zo doorga, financiële problemen krijgen. Behalve de benzine schriijf ik mijn auto in zeer korte tijd af en een nieuwe zit er de eerste jaren niet meer in. Dit financiële plaatje vreet aan me. Ik maak me hier zorgen over. Als ik de alimentatie niet meer kan betalen, volgt loonbeslag enz. enz.

Jullie zullen wel denken: 'Daar heb je hem weer." Vol twijfels. Ben je 40 en dan nog is de liefde een wonderlijk iets. Heb zoals jullie weten een relatie gehad met een vrouw die 180 km verder woont. Niet altijd makkelijk. Zeker niet als je kinderen hebt, eigen huis en een leuke baan. Daarnaast nog financiële beslommeringen door een absurd hoge alimentatie. Maar goed, dat terzijde. Hoewel ik genoeg momenten heb gehad dat ik in mijn eigen woonplaats wilde blijven wonen en hierdoor koeler werd naar haar toe, mis ik haar enorm nu de relatie min of meer uit is. Heb haar gevraagd of ze nog van me houdt, maar er komt geen 'nee' op dat antwoord. Hoeveel negatieve dingen ze ook over mij zegt en hoe ze mij nu afkraakt, ik blijf gevoelens voor haar hebben en het gemis blijft. Dit ken ik niet. Over is meestal over bij mij. Maar nu niet. Ze blijft 24 uur per dag door mijn hoofd spoken. Wat is nu wijsheid? Toch de relatie weer proberen op te pakken of door deze pijn heen en

Ik wil graag aan de dames hier vragen wat de achterliggende redenen zijn dat, wanneer je een relatie verbreekt, de andere partij ineens vindt dat je niet deugt, je ouder rare mensen zijn en je broers, daar krijgt ze de kriebels van. Ten tijde van de relatie liep ze weg met mijn moeder en vond ze mijn broers leuke mensen.

Je krijgt van haar te horen dat je alleen maar hebt gehaald en niets gebracht, dat je in en buiten bed niets voorstelde, dat je liegt enz. enz.

Wat is dit toch? Het is nu de tweede keer dat het me overkomt. Met een andere ex-vriendin ben ik nog wel goede vrienden. Heeft het met ego's te maken, met persoonlijke ontwikkeling, met opleiding, met levenservaring, met het karakter.... Wat is het?

Ik heb al wat eerder geschreven over mijn relatie. Zie mijn eerste blog-item. Ik snap werkelijk niets meer van mezelf en ben van plan om toch maar naar een soort psycholoog te gaan. De vechtscheiding, het gevecht om de kinderen, de financiële ellende door de veel te hoge alimentatie hebben me veranderd. Ik was vroeger spontaan en zeer open. Opgeruimd. Ik werk dagelijks met zeer moeilijk opvoedbare kinderen en los dus dagelijks conflicten op. Daar ligt mijn kracht. Maar in de privésfeer ben ik niet bij machte om het conflict met mijn ex-vrouw op te lossen. Dat knaagt. Ik heb dus 8 maanden geleden een geweldige vrouw leren kennen die 200 km verder op woont. Zij heeft een goedlopende zaak. Voor mij is het makkelijker om daar naar toe te verhuizen, te zijner tijd. Toch het uitgangspunt op termijn. Maar, dat betekent dat ik mijn kinderen minder kan zien (de vrijdag om de 14 dagen valt af i.v.m. het voetbal van mijn zoontje), ik bezit sinds 8 maanden een koophuis

Ik stuitte bij toeval op deze site nadat ik op Google 'bindingsangst' had ingetypt. Ik ben 45 jaar, sinds 2.5 jaar gescheiden en vader van 2 kinderen. De scheiding was desastreus, voor mij en de kinderen. Veel geld verspild aan advocaten, betaal bijna ?¢‚Äö¬¨ 800,= aan alimentatie per maand en zie de kinderen maar eenmaal per 14 dagen. Veel te weinig. Maar goed daar gaat het niet over.
Twee maanden na mijn scheiding een zeer aantrekkelijke vrouw leren kennen uit Nijmegen. Heel veel kilometers gemaakt, zelfs een boerderij mee gekocht, maar..... Kreeg twijfels en de koop binnen 3 dagen geannuleerd (kan sinds 2003). Geen spijt van gehad. Reden van de twijfel zocht ik onder de noemer 'Ik ben er nog niet klaar voor, het is te