Ik heb al wat eerder geschreven over mijn relatie. Zie mijn eerste blog-item. Ik snap werkelijk niets meer van mezelf en ben van plan om toch maar naar een soort psycholoog te gaan. De vechtscheiding, het gevecht om de kinderen, de financiële ellende door de veel te hoge alimentatie hebben me veranderd. Ik was vroeger spontaan en zeer open. Opgeruimd. Ik werk dagelijks met zeer moeilijk opvoedbare kinderen en los dus dagelijks conflicten op. Daar ligt mijn kracht. Maar in de privésfeer ben ik niet bij machte om het conflict met mijn ex-vrouw op te lossen. Dat knaagt. Ik heb dus 8 maanden geleden een geweldige vrouw leren kennen die 200 km verder op woont. Zij heeft een goedlopende zaak. Voor mij is het makkelijker om daar naar toe te verhuizen, te zijner tijd. Toch het uitgangspunt op termijn. Maar, dat betekent dat ik mijn kinderen minder kan zien (de vrijdag om de 14 dagen valt af i.v.m. het voetbal van mijn zoontje), ik bezit sinds 8 maanden een koophuis
dat ik niet kan verkopen omdat ik de 10% kosten koper niet terug kan verdienen en ik heb een enorm leuke baan. Alles bij elkaar zorgt ervoor dat ik mijn vriendin ontzettend mis als we niet bij elkaar zijn, maar ik kan me niet helemaal geven. Ik heb totaal geen zin in seks (tegen elkaar aanliggen is voor mij voldoende, geniet ik van)en zie er zelfs tegenop. Zij merkt natuurlijk e.e.a. aan me en denkt dat het aan haar ligt. Kan het zo zijn dat alle gebeurtenissen van de afgelopen 2 jaar een impact hebben gehad op mijn gevoel? Voel me emotieloos, een kil en koud persoon aan het worden. Geremd. Ik mis iemand en kan dat niet omzetten in affectie, in intimiteit. Rijp voor de psycholoog????????