Welke dag het was, dat je bij mij wegging, weet ik niet eens meer . . . . .
?¢‚ǨÀús-Avonds na werk kwam ik thuis, het huis was bijna leeg en ik wilde alleen nog maar dood.

Natuurlijk zag ik wel dat het de verkeerde kant uitging, maar ik voelde me machteloos. De afgebroken zwangerschap liet diepe wonden bij ons achter die nooit meer zouden genezen. Vakantie op Aruba mocht niet meer baten, het strand werkte als drijfzand en we zakten steeds verder weg in een oneindige diepte. Machteloosheid verdrong het de intense liefde die wij voor elkaar . . . De botte bijl doorkliefde iedere band die wij met elkaar deelde, niets was er meer over, je was weer vrij . . . . .