het is al een half jaar uit, heb al twee en een half maand een nieuwe vriend, alles ging goed en opeens komt dat verschrikkelijke gevoel weer terug.
Sinds een week mis ik mijn ex, met wie ik twee jaar een relatie heb gehad, opeens weer heeeel erg. En ik snap niet waardoor dat komt.. het voelt bijna als toen het net uit was. Het is niet dat ik weer bij hem terug wil, omdat ik weet dat het toch niet goed gaat en ik dan toch weer ongelukkig word van de frustraties en de ruzies die we hadden en zullen hebben. Maar toch opeens mis ik hem zo erg, en heb ik zo'n pijn in mn hart (vond dat vroeger zo stom en cliche klinken, tot dat ik zelf liefdesverdriet kreeg) dat ik niet weet wat ik moet doen.

Sinds een paar daagjes dacht ik, na twee maanden dat het uit is, dat het best goed met me ging. Ik treurde niet meer, plande mn dagen vol, had het leuk met vriendinnen, begon het plezier van andere dingen in te zien... maar dan opeens komt er een dag waarop je je verschrikkelijk kut en ellendig en eenzaam voelt. Opeens mis je hem weer en opeens is de drang er weer om hem op te bellen en te vertellen, dat je niet kunt slapen, dat het zo fijn zou zijn als je naast hem zou liggen, dat je nog zoveel van hem houdt.... Dan ben je weer helemaal terug bij af. Gaat dit ooit over?!?! Ik ben ook steeds, als het een beetje goed lijkt te gaan, bang, dat ik weer elk moment in kan storten, zoals vandaag..

het is nu een maand uit, maar we hebben elkaar ong 5 keer gezien en elke keer hadden we weer seks. de eerste twee keren zeiden we nog dat we het eigenlijk zo moeilijk hadden en dat we elkaar eigenlijk niet moesten zien omdat we elkaar zo veel misten nog en dat we nog eigenlijk teveel van elkaar hielden. maar de laatste drie keer was het helemaal niet zo. we deden heel luchtig en zeiden zelfs dingen als dat we alleen maar seks met elkaar hadden en dat we dat wel prima vonden. het was wel gezellig, hadden wel lol enzo, maar hebben geen een keer over onze gevoelens gehad. we sturen ook smsjes waarin alleen staat wanneer we weer eens 'afspreken'. heel raar. alsof we alleen een seks relatie hebben..

het is nu een week uit en ik heb het gevoel dat mn hele leven op zn kop staat. ik voel me verdoofd, huil niet echt vaak meer maar ben wel de hele tijd dood en doodmoe, en betrap me er steeds op dat ik steeds alleen maar in de leegte aan het staren ben. ik wil er steeds over praten, maar alles is al gezegd. ik wil eigenlijk huilen, maar dat lukt niet. maar als ik hem spreek (1 keer gebeurd) of zijn moeder spreek (ook 1 x) dan komen de tranen weer en verlies ik het helemaal. ik voel me zo verdoofd. het is verschrikkelijk. ik ga ook opeens een week weg, gister geboekt en volgende week ga ik weg. dat soort spontane acties zijn niks voor mij..tijdens mn tentamens ook, maar ik ga gewoon. even alles op orde hebben... ofzo.. sinds gister dacht ik ook opeens, het is nu uit, ik heb mn relatie niet meer, wat heb ik wel? ik heb mn studie, maar die maakt me eigenlijk ongelukkig. maar opeens iets anders doen lijkt geen optie. de breakup lijkt een soort eye-opener ook..maar ik wil nog helemaal niet aan dat soort dingen denken, wil alleen maar verdrietig zijn..