hallo allemaal, ik ben hier al heel lang niet geweest maar heb ondertussen veel te vertellen. Zoals ik in mijn vorige berichten schreef had ik al het contact met mn ex verbroken dit duurde zo'n 2 maanden lang, ik belde mailde of schreef niets meer. Maar nu...............mijn ex en ik zijn weer samen!!!!!!!!!! ja ja ik kan mijn geluk niet op, al doen we het wel rustig en weloverwogen aan. Mijn ex was plotseling helemaal omgekeert en ze heeft haar best gedaan om mij weer terugtekrijgen en mijn vertrouwen vooral terug te winnen. Natuurlijk is dit allemaal niet over 1 nacht ijs gegaan en moest ik er echt lang over nadenken of ik het nog wel opnieuw kon er is namelijk zoveel gebeurt.

Ik ben over mn ex heen , yeaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhh. Ik kan het nu volmondig zeggen, ik heb geen drang meer om te bellen, geen interesse hoe het gaat, kan mn ex zelfs inbeelden met een ander zonder daar weer een week wakker van te liggen. DAT MOCHT OOK WEL NA ONGV EEN JAAR. Ik ga weer door met mn leven, tuurlijk mis ik mn ex weleens maar die gedachte komt en gaat weer. Ik ben helemaal klaar voor alle leuke dingen in het leven, en echt.....je zal zien dat het zoveeeeeeel voordelen heeft om vrijgezel te zijn. Tuurlijk sta ik wel open voor een nieuwe relatie maar ik zal me echt niet meteen in het diepe storten.

Ik ben zwaar vermoeid, probeer me met vanalles bezig te houden ookal heb ik eigenlijk nergens zin in. Ik heb mn ex nu al een week niet gesproken en 2 weken niet gezien. Zoals ik eerder schreef heb ik al het contact verbroken, maar zet aub geen telefoon in mn buurt. Ik heb mn mobiel aan mn moeder gegeven zodat ik iedergeval niet kan sms'en. Mailtjes heb ik getikt en weer verwijderd, foto's bekeken en weer weggestopt. Sieraden en dergelijke wat ik had gekregen in een doos op zolder gezet (ookal heb ik ze daarna nog 2 x teruggehaalt). Het gaat wel steeds iets beter maar het gaat onwijsss langzaam.

vandaag is de dag aangebroken!!!!!!!!!!ik heb gedaan wat ik nooit kon maar wist wat nodig was om mijn hart te helen. Zoals ik al eerder schreef was mijn ex op vakantie, tijdens die vakantie heeft ze elke dag gebeldt, wat mij overigens erg verbaasde was dat ze de ene dag zei dat ze me miste maar de andere dag was het geweldig daar bla bla. Vandaag is ze teruggekomen om 14.30 om precies te zijn. Vanuit turkije vroeg ze al of ze meteen vandaag langs mocht komen wat ik prima vond. Ze was net geland of de telefoon ging al, ze vroeg hoelaat ze kon komen. Ik moets nog weg vandaag dus ik zei rond een uur of 8 vanavond.

vandaag belde ze voor de 3 keer uit turkije, weer even om te vertellen welke leuke mensen ze weer heeft ontmoet. Zo vrolijk en spontaan mogelijk (ala i don't care houding) reageerde ik op al haar verhalen, van binnen kookte ik weer en ik wilde het niet maar toch ontplofte ik. Iedere keer neem ik me voor om te doen alof het allemaal beter is zonder haar en dat ik verder ga enz maar diep van binnen schreeuw ik het uit. In zo;n telefoon gesprek begin ik blij maar word steeds sarcastischer todat het ruzie word en ik haar alles verwijt van de laaste 4 jaar, zij hangt dan boos op en ik ook, daarna voel ik me weer zwak en schuldig en bel haar weer terug, dat is de circel waar ik in leef.Maar goed vanmiddag was het weer feest (na 2 x heel normaal en leuk aan de telefoon gezeten te hebben)Ik weet dat ik met haar moet breken, want ik wil niet getuige zijn van al haar avontuurtjes maar ik kan het gewoon niet.

18 jaar was ik, en werkte in een discotheek. Nooit had ik gevoelens voor vrouwen totdat zij ineens verscheen. Elk weekend kwam ze bij mij aan de bar zitten en we hadden gesprekken over van alles, het klikte geweldig. Ze zei dat ze lesbisch was en mij erg zag zitten,ik voelde me gevleid maar wist er geen raad mee,totdat zij later ineens met een nieuwe vriendin kwam aanzetten. Ik was stik jalours en het werd duidelijk dat ik verliefd op haar was. Met haar en dr vriendin was het niets geworden en we begonnen afspraakjes te maken buiten de discotheek.We waren stapel verliefd en onafscheidelijk.Al snel trok ik bij haar in, we hadden een heel fijn leven samen en er beide van overtuigd dat dit voor altijd zou zijn.