Nou...heb laatst geblogd dat we er weer voor zouden gaan....en tot op heden gaat het heel erg goed! we wonen nog niet samen maar zien elkaar wel heel vaak en hebben het heel leuk! We zijn echt helemaal opnieuw begonnen en weer helemaal in love!

Ik hoop dat jullie allemaal ook heel snel het geluk weer zullen vinden...

xx Daphne

Nou, er zijn weer ontwikkelingen.....m'n vriend en ik hebben besloten er weer voor te gaan....we gaan het rustig aan weer opbouwen en helemaal opnieuw beginnen. We zullen niet meteen weer gaan samenwonen en door gaan waar het geeindigd is, dus we doen het lekker rustig aan.
Ik wilde jullie dit goede nieuws niet onthouden, dus bij deze.

XX Daphne

Nou, het is inmiddels al weer een tijd geleden dat ik hier voor het laatst heb geschreven. Ik had het iedere keer zo moeilijk met het lezen van al jullie verhalen dat ik het effe niet meer trok.
Nou, er zijn weer wat nieuwe ontwikkelingen in het verhaal Erik. Afgelopen zondag had ik hem aan de telefoon en dat eindigde weer eens in woorden. Diezelfde avond stond hij voor de deur en vond het erg dat we ruzie hadden en voelde zich er kut door. Uiteindelijk gaf hij toe dat hij me wel mist en het allemaal niet meer weet. We hebben elkaar heel lang vastgehouden en uiteindelijk heeft hij aangegeven dat hij er nog heel goed over na wil denken en het nog hoop geeft. Hij heeft gezegd: laat me maar even gaan, dan komt het vanzelf wel goed denk ik.

Het is nu bijna drie weken geleden en ik begin me al iets beter te voelen. Ben afgelopen zaterdagavond wezen stappen met m'n zusje en (ex) schoonzusje...we hadden aardig wat drank op dus lekker melig. M'n ex was dus ook in de kroeg en irriteerde zich aan het feit dat ik dronken was....hij vond het maar raar.
In de loop van de avond heb ik een beetje staan dansen met een best wel leuke jongen...alleen dansen, verder niets...nou dat vond m'n ex dus helemaal niet leuk! Hij was heel erg boos en heeft op een meter afstand alleen maar boos staan kijken naar mij en die jongen....toen ik vroeg wat er was ging hij helemaal uit zijn dak...hij vond mij respectloos tegenover hem en vond dat ik me als een snol gedroeg....iedereen gaf mij gelijk en zei dat ik hem maar gewoon moest laten gaan....

Het is nu 12 dagen officieel uit en ik voel me vreselijk! Ik hoop nog steedcs dat het allemaal een nachtmerrie is, dat hij zich heeft vergist en gewoon bij me terugkomt....ik begin ook wel in te zien dat dat waarschijnlijk niet zal gaan gebeuren. Vanavond komt hij langs om nog wat spulletjes op te halen en even een bakkie te doen, zoals hij zelf zegt.
Ik hoop dat ik niet hoef te huilen want daar wordt hij alleen maar geirriteerd door. Ik hoop zo dat het goed komt want ik heb op dit moment het idee dat ik het niet in m'n eentje kan (en wil).
Op dit moment wordt ik verscheurd door allerlei gevoelens, ik mis hem, ik ben boos op hem, ik ben bang, ik ben moe, ik ben op!

Het is nu ruim een week geleden dat hij het heeft uitgemaakt en ik kan het nog steeds niet geloven dat het over is. Ik hou mezelf steeds voor dat hij op vakantie is en zo weer terug kan komen....tuurlijk weet ik wel dat hij niet meer terugkomt maar het verzacht de pijn een klein beetje.
A.s. woensdag komt hij langs om nog wat spulletjes op te halen, hij vroeg me vanavond ook wanneer ik zijn auto teruggeef...ik rij nu namelijk nog in zijn auto....het doet me zo'n pijn dat straks alles wat me nog aan hem herriner weg is.....ik moet er niet aan denken.
Aan de ene kant ben ik blij om hem woensdag weer te zien maar aan de andere kant wil ik gewoon niet dat hij z'n spullen komt halen want dan is het helemaal zo definitief.