Inderdaad, ben het eens met wat Pipster hierboven schrijft. Het is vreselijk herkenbaar en het hoort er allemaal bij. Eigenlijk maakt het heel weinig uit hoe of wat je doet, op zo'n korte termijn is het gewoon verschrikkelijk. Je spreekt over het woord nachtmerrie en volgens mij is dat geen toeval, want ik heb het zelf ervaren als letterlijk het gevoel dat een nachtmerrie bij je op kan roepen. Een nachtmerrie in wakkere staat en het 'fraaie' was dat in mijn dromen, mijn ex en ik op allerlei fantastische manieren weer bij elkaar kwamen in het begin. De omgekeerde wereld dus: wakker worden in de nachtmerrie.

De komende tijd zal de wereld nog wel eventjes aan je voorbijgaan, ben ik bang. Maar dat is niet erg. Probeer zo goed en zo kwaad mogelijk als het gaat voor jezelf te zorgen, maar het is ook helemaal niet erg als daar op korte termijn nog niet zoveel van terechtkomt. Ook dat komt later wel weer.

En zoals Pipster al zegt: je bent hier in goed gezelschap. Het heeft mij erg geholpen om te lezen dat iets wat zo vreselijk en ingrijpend aanvoelt, toch inherent is aan ldvd en dat er zovelen zijn die ermee kampen. Je staat er niet alleen in en dat is een fijn gevoel, aangezien dat nou juist een gevoel is wat ldvd bij je aan kan kweken: eenzaamheid (of allenigheid, zoals ik ooit eens gecorrigeerd werd door iemand). Heel veel sterkte!

Lieve Daphne,

Kijk niet om naar zijn gevoelens, want dat doet ie ook niet bij jou. Als je moet huilen, huil dan. Ben je boos, wees dan boos. Laat alsjeblief die gevoelens allemaal toe, want indien je dat niet doet heb je het risico om jezelf nog meer de dieperik in te duwen, als dat kan. Dus het enige wat NU belangrijk is ben JIJ.

Sterkte,

Speler

Life is what you make of it...or not!