Ja, die hoop...die is verschrikkelijk. Maar het maakt het hele proces ook wat minder hard. Het haalt de scherpe kantjes eraf. Loslaten is het sleutelwoord, maar het duurt lang voordat je zo ver bent. Je moet denken dat je 't waard bent om iemand te vinden die volledig voor je gaat, en de juiste gevoelens voor je heeft...en zoiets dwing je niet af.
Heel veel sterkte!

Heb je verhaal net zitten lezen, en ik merk dat je het echt even helemaal niet meer ziet zitten.
Dat is een verschrikkelijk moment, maar wel een moment dat we hier allemaal kennen en hebben meegemaakt, of zelfs nog midden in zitten.
Er is ook helemaal niets wat ik nu tegen je kan zeggen waardoor jij je niet meer zo klote zou voelen, maar ik kan je wel een goede tip geven, en dat is veel verhalen lezen op deze site, en als je dan even denkt dat je er echt helemaal alleen voor staat en dat niemand snapt hoeveel verdriet je hebt, dan helpt deze site goed om de pijn te verzachten en om je eigen situatie wat beter te relativeren.
sterkte
Keyser Sose

Een week uit is nog niet lang.
De pijn is nog vers.
Probeer toch voor jezelf te zorgen.
Eet en drink regelmatig en als je niet kan slapen, zorg dan toch dat je voldoende rust neemt.
Ik ben zelf ook 5 kilo kwijtgeraakt in die eerste week.
3 Dagen ben ik klaarwakker geweest op de adrenaline.
Het kan je fysiek echt ondermijnen.
Hoezeer je er de pest in hebt, probeer jezelf een beetje te ontzien.
Vreet desnoods een hele doos bonbons leeg.

Voor woensdag wens ik je veel sterkte.
Het wordt geen gemakkelijk weerzien.
Als je er de moed voor hebt, probeer dan al zijn spulletjes in een doos klaar te zetten.
Dat hij niet heel je huis doormoet.
En probeer echt zoveel mogelijk (ALLES) terug te geven. Zorg dat er niet nog iets belangrijks blijft liggen zodat er weer zo een moeilijk moment moet volgen.
Het is pijnlijk, maar het zal je deugd doen als zijn spullen wegzijn.
Dan is het duidelijk dat het over en uit is. Hoeveel hoop je zelf nog hebt dat het goedkomt.
Het is zijn keuze: uit is uit.
Dat doet pijn.
Zorg dat hij geen spullen meeneemt waarvan je denkt dat ze echt van jou zijn.
Liefdesbrieven en dergelijke kan je nog een tijdje bijhouden. Ga ze niet zitten lezen (zeker nu nog niet).

Je hart zal blij zijn om hem weer te zien. Je zit nog vol gevoelens voor hem. Ook al breekt die je hart. Je denkt nu nog altijd dat je hem dat zelfs zal kunnen vergeven. Het liefst wil je van hem horen dat het allemaal niet zo bedoeld was en dat het weer aan is? Maar eerlijk, kan je daarmee leven?

Wat kansen betreft: iedereen heeft kansen. Never say never. Dat kan natuurlijk. Maar eerst moet jij je liefdesverdriet verwerken. Dat kan lang duren, het kan er blijven en wat wegslijten. Het voor jezelf heel duidelijk hebben dat het uit is, kan daarbij helpen. Maar voor de komende weken: zorg goed voor jezelf. Gun jezelf voldoende tijd. Liefdesverdriet gaat niet zomaar over na een avondje stappen, flink sporten of je verliezen in je werk. Met dat verdriet moet je leren omgaan. Je zal het uiteindelijk moeten loslaten. Maar da's nog ver weg. En als je blijft hopen dat het goedkomt, zie dat dan in een verre toekomst. Zo over een paar jaar. Wat ga jij ondertussen met je leven doen?

In ieder geval, je bent momenteel vollop in de acceptatiefase.
Er aan wennen dat het uit is.
Dat is een droevige fase met veel verdriet.
Je toekomst kan alleen maar beter worden dan het heden.

Groet en sterkte,

Joris