Net zoals de afterburner van een F16, die tijdens een daling ineens extra vermogen geeft om weer tot grote hoogtes te stijgen, zo kun je ook uit het dal van liefdesverdriet komen door plotseling iemand anders te ontmoeten die jou naar grotere hoogtes dan ooit tevoren brengt. Fictie? Absoluut niet. Het zou zo kunnen dat je na je verloren liefde, de liefde van je leven tegenkomt. Belangrijk is dan wel dat je niet meer zo zwaar zit te treuren om je vorige relatie. Tip: hoe zwaar het ook is, get over it! Zodra de relatie over is, probeer alles in een ander perspectief te zien. Hoe zou iemand anders tegen jouw relatie aankijken? Was alles wel zo goed, waren jullie gevoelens wel oprecht ten opzichte van elkaar?

Dat is altijd een moeilijke. Ik denk niet dat je heel eenvoudig kunt zeggen dat je nooit meer met je ex contact moet hebben. En dan kijk ik vooral naar de dagen, weken net na het beëindigen van de relatie. Ik denk dat daar verschillende dingen mee samenhangen. Belangrijk is hoe de relatie zelf was, hoe het is uitgegaan en of je het zelf aankunt. Dat laatste is natuurlijk moeilijk. Als je contact houdt loop je de kans valse hoop te krijgen als hij/zij aardig blijft doen en zegt dat hij/zij nog wel om jou geeft. Is er geen ruzie in het spel geweest? Dan is dat laatste absoluut niet onlogisch.

Beste mensen,
Ik moet nou toch iets bekennen.
In het begin van afgelopen week zei een goede vriendin van mij "jij moet voor jezelf de knoop doorhakken en de draad weer oppakken". Dat spookte mij bijna de hele week door het hoofd als ik de neiging had om mijn ex (ook een klote woord eigenlijk) te bellen, mailen of te smsen. Ik heb nog wel contact gehad om dingen te regelen en eenmaal de post moeten bezorgen, maar daar ging het mij nu even niet om. Het gaat mij meer om de "stille getuigen" in huis.

Eindelijk kon ik mezelf er toe zetten om het huis weer van kant te maken. Oud papier opruimen, lege flessen in het hok, etc. Zo kom ik een bonnetje tegen van iets wat ze in de vakantie nog voor me heeft gekocht (2 dagen voor onze vakantie heeft ze het uitgemaakt, maar we zijn nog wel samen weggeweest, zie vorig verhaal). Ook vond ik nog een doosje waar haar kettinkje die ze heeft gekocht in had gezeten. Op dat moment kon ik het niet weggooien en lag het in de kast. Meteen schoot sarcastisch door mijn hoofd "Goedzo jongen jij bent echt knopen aan het doorhakken!!". Ik moest er zelf eigenlijk ook best wel om lachen, want het tegenovergestelde was natuurlijk waar. Ik kon het gewoon niet.

Eigenlijk begon het, laat ik zeggen, bijzonder. Kwamen elkaar tegen in een dancing, samen met een vriend begeleiden wij haar en d'r zus (vanwege een vechtpartij) veilig naar hun fietsen. Na wat geplaag en geouwehoer kuste zij me ineens. Ik had dit niet voor ogen gehad, ik was 28 en zij was 18. Toch kon ik haar brutaliteit niet weerstaan. Eigenlijk beviel het me wel. Na een paar keer afgesproken te hebben, werd het een maand later met oud & nieuw toch serieus.
Omdat ik een eigen huis had en zij nog thuiswoonde, kwam ze regelmatig bij mij over de vloer en bleef ze slapen. Halverwege februari is ze er helemaal ingekomen.