Eigenlijk begon het, laat ik zeggen, bijzonder. Kwamen elkaar tegen in een dancing, samen met een vriend begeleiden wij haar en d'r zus (vanwege een vechtpartij) veilig naar hun fietsen. Na wat geplaag en geouwehoer kuste zij me ineens. Ik had dit niet voor ogen gehad, ik was 28 en zij was 18. Toch kon ik haar brutaliteit niet weerstaan. Eigenlijk beviel het me wel. Na een paar keer afgesproken te hebben, werd het een maand later met oud & nieuw toch serieus.
Omdat ik een eigen huis had en zij nog thuiswoonde, kwam ze regelmatig bij mij over de vloer en bleef ze slapen. Halverwege februari is ze er helemaal ingekomen. Het ging allemaal heel snel. Ik heb zelfs wel een paar keer moeten slikken, maar vond het aan de andere kant ook wel fijn dat ze er was. Ze had aparte humor, waar ik ontzettend lol om had en ze was erg zorgzaam en sociaal, maar een pittige tante. Een vechtertje, een doorzetter. Daar had ik wel respect voor en dat kon ik ook wel waarderen. Maar toch hadden wij vooral het eerste jaar veel discussies door verschil van inzicht en ervaring. Ik werkte al 9 jaar en zij ging nog naar school. Verscheidene keren heeft zij of ik op het punt gestaan om er een punt achter te zetten. Toch hebben we beide doorgezet. Het afgelopen jaar ging het mijns inziens beter. Ik liet haar meer vrij met stappen en we zochten een ander huis voor ons tweetjes. Toch heeft er iets bij haar onderhuids geborreld. Ik heb vaak gezeikt over het roken van haar, omdat ik mij zorgen om d'r gezondheid maakte. Dat gaf sowieso al een druk op onze relatie, maar ze miste het stadsleven nog het meest. Vorige maand 2 dagen voor we samen op vakantie wilden gaan naar de Moezel, vertelde ze me dat ze verliefd was op een ander. Notabene de jongen waarmee ze onder andere wel mee ging stappen. Op zo'n moment weet je ff niets meer te zeggen. Wel wist ik dat het niet meer te redden was. Ik heb haar gevraagd of ze nog die week mee ging op vakantie. Voor mij is ze nog meegegaan. Ik had het erg druk gehad op mijn werk en keek er echt naar uit en wilde het daarom perse doorzetten. Beetje de hele vakantie thuiszitten is ook niks. Die week viel ons beide mee. We hebben nog wel leuke dingen gedaan. Toch kon ik het niet laten om zo nu en dan wat steken weg te geven richting haar. Waarschijnlijk zat het me ergens toch niet lekker. Vrijdags kwamen we terug, nu een week geleden, ze heeft paar tassen kleren meegenomen en ik heb d'r afgezet bij haar ouders. Ze gaf me nog een knuffel en een zoen, maar ik kon het bij haar niet meer. Sinds die eerste nacht alleen staat mijn leven even op z'n kop. Zolang ik bezig ben met allerlei dingen dan gaat het nog, maar soms heb ik ook nergens zin in en verveel ik me. Ik heb haar nog een paar keer gesproken, waarvan de laatste keer gisteren was. Ik had post van haar en we hebben ergens op een parkeerplaats afgesproken. We hebben nog een half uur gesproken. Viel best mee eigenlijk. Ik heb haar toen alsnog een knuffel en een kus gegeven. En dan...zodra je bij d'r wegrijdt, doet het toch pijn. Mijn 'kleine' meisje heeft mij een leuke tijd gegeven die ik nooit zal vergeten en ik mis haar behoorlijk, maar één ding weet ik zeker: die geniet weer van haar stadsleventje en het geflitter. Ze heeft dat teveel gemist en was hier nog niet aan toe. Die jongen? Daar heeft ze nooit mee gezoend en dat wordt niets, dat was voor haar een stok achter de deur zoals ze dat zelf zegt. En ik? Ik zal er aan moeten wennen dat ze niet meer naast me ligt, ik haar niet meer hoor lachen etc. etc.