Hoi Boreas,

ik vind het heel erg knap van je dat je zo goed met de situatie omgaat. Het is duidelijk dat jij stevig in je schoenen staat. Dat je na de mededeling dat je ex een relatie heeft met een ander meteen in staat bent om zo helder na te denken is bewonderenswaardig te noemen! Je bent, ondanks deze mededeling, zelfs blij dat ze gebeld heeft. Het gaat de goede kant op met jou!

Veel succes nog verder!

Groeten,
Jaspera

Hey boreas,

Heb precies hetzelfde als jij meegemaakt. Nadat het uit was, was het een tijdje stilte. Maar al gauw belde ze me steeds op. Ik vroeg waarom ze mij nog belde. Ze zei dat ze gewoon wou weten hoe het met me ging, en ze wou gewoon vrienden met me blijven. (ze had ook heel snel een nieuwe relatie) Ik moet zeggen dat ik in het begin eigenlijk heel moeilijk had. Maar ik liet dat niet merken. En ik probeerde ook gewoon alles te acceopteren. Als ze belde hadden we gewoon een leuk gesprek. Maar na het gesprek voelde ik me elke keer toch zwaar klote. Op een gegeven moment nam ik de tel. niet meer op als ze belde. Of ik deed een beetje kortaf....Na een paar keer belde ze niet meer. Ik moet zeggen door geen contact het mij beter heeft gemaakt. Ik kon het gewoonweg niet aan om haar nog vrolijk te spreken, terwijl ik haar eigenlijk nog heel erg mis. En terwijl ze al met iemand anders heeft. Het maakte me gek als je ex nog zegt: "ik maak nog zorgen om je" Tjaa.....wat heb je eraan? Je schiet er inderdaad niet mee op.

Petje af hoor, hoe jij de sitautie benaderd!!

Ik vind dat je er heel verstandig en volwassen mee omgaat. Dit is nu een goed voorbeeld van: "in liefde loslaten."

Klasse. Op deze manier moet het mogelijk zijn om vrienden te blijven. Het helpt ook wel dat je haar volgens mij begrijpt. Dat ze nog jong is, nog moet fladderen.

Ik blijf ook vrienden met mijn ex maar pas na een tijdje kwam ik erachter dat wat jij in je 2e alinea hebt geschreven echt het beste is. Je eigen weg vervolgen, geen drama maken. Ik dacht in het begin dat ik dat ook deed maar vergat even dat ik wel een beetje drama maakte. En sinds een tijd alweer, gaat het goed, nu kan ik loslaten.

Mijn situatie heeft ook wel een beetje met het fladderen (jezelf ontdekken enzo) te maken. Mijn ex en ik zijn 7 jaar samen geweest en zijn eigenlijk "vergeten" te fladderen. Samen opgegroeid, enz. En met fladderen bedoel ik trouwens niet alleen in de liefde dat eigenlijk niet eens zozeer. Meer het vinden van jezelf, zelfstandig zijn en even helemaal op jezelf aangewezen zijn zonder invloed van anderen.

Echt klasse, Boreas! Wat jij doet, dat is nu loslaten zonder wrok en dan kan je het snelst weer verder en heb je de meeste kans op vriendschap.

Sterkte en liefs,
Hoop

het klinkt leuk en aardig, en ik denk dat in jouw situatie het misschien wel een goede manier is. Maar ik ga geen vrienden zijn met mijn ex. Zij heeft op het eind een spel gespeeld en 2 leventjes gehad naast elkaar. Ik ga dat niet goedkeuren, en lieve vriendjes zijn. Ze is met een 'zogenaamd beste vriend' gegaan, en heeft mij gewoon voor de gek gehouden.
Dus het kan in sommige gevallen wel, maar in mijn geval dus niet!

Hoi Boreas,

mijn ex en ik hadden nooit ruzie gehad en tis ook niet in een ruzie uitgegaan.
HIj zo ook dat hij me nog steeds een leuke meid vond en vrienden wou blijven.
Maarja, vrienden is het nooit echt geworden. Daarna kregen we ruzie, we zaten daarbij allebei fout. Toen we elkaar na die ruzie zagen (we hadden het elkaar na 2dagen vergeven) was het stilte. Die ruzie zat hem nog steeds dwars dat zag ik aan zijn gedrag. Later draaide de rollen om, hij wou mijn aand8 en ik negeerde hem. Nu heb ik ook wel in de gaten dat ik zo erg gemeen bezig ben en hem dus niet meer wil gaan negeren. Want t blijft me opmerken dat hij toch wel erg blij is om me te zien, hij is toch wel wat verlegen naar me maargoed.
Voor de rest ga ik ook gwn verder, heb het erg druk de laatste tijd.
En ik merk dat ik sinds kort veel positiever tegen het leven opkijk!
En vind het heel knap dat je er zo over kan denken, ga zo door. Dan komt het helemaal goed met je.

Liefs,
Dearest...