De scherpe kantjes zijn van het verdriet af, de tranen komen niet meer zo vaak. De dips worden korter en komen minder vaak. Ik slaap en eet weer, doe leuke dingen, ontmoet nieuwe mensen. Je weet wat je moet doen, je moet verder en geen contact zoeken. Maar de vragen blijven, wat brengt de toekomst? Kan dit echt slijten? Hoe lang moet ik nog? Waarom moest mij dit overkomen? Waarom mis ik hem nog? waarom hou ik nog van hem? De antwoorden heb ik niet, maar wel mijn ideeën hierover. En nu is het afwachten of en wat er gebeurd. Wanneer gaat de zon weer schijnen en lacht het geluk me toe? Mijn (zelf) vertrouwen heeft in ieder geval een deuk opgelopen. De onschuld in me is weg, maar ik heb wel veel geleerd. Al is het moeilijk en zeker niet wat ik wil, ik kan het wel alleen. Wat er ook gebeurd, ik ga mijn best doen om weer gelukkig te worden en dit een plaatsje te geven.
Sterkte allemaal, keep the faith...
even een tijd van niets
Lieve Pluk,
Jouw relatie is toch heel lang geweest, ik dacht zo'n zeven jaar?
Dan is ldvd niet zomaar voorbij.
Wat je nu wel kan, en wat je voor altijd geleerd heb, is dat je alleen kunt zijn. Nooit weg! Het maakt je veel sterker. En je staat straks ook sterker in een nieuwe relatie.
Je weet niet wat er allemaal nog kan gebeuren, er kan dus ook een geweldige liefde aankomen. En wie weet denk je volgend jaar om deze tijd: goh, wat zat ik toen ik zak en as, en wat ben ik nu gelukkig...
Het is even een tijd van niets, even geen mooie tijd. Je doet je dingen. En het is een sleur misschien. Ik vind mijn leven nu wel saai. Een tussenfase, niet meer zo slecht, maar nog niet goed.
Ik denk: gewoon maar accepteren, hopen dat het niet zo is, dat het anders moet zijn.. dat helpt niet, wordt je alleen maar ongelukkiger van.
Sterkte en liefs,
Geraldine.
hoi Pluk, Goed om te horen
hoi Pluk,
Goed om te horen dat je nu zo stevig in je schoenen staat:)
Ik ben nu drie maanden verder en denk er op sommige momenten hetzelfde over.
Vooral ook dat je zegt dat het niet is wat je wil maar dat je het wel alleen kan herken ik.
Kan er alleen nog niet zo heel goed mee omgaan. Ik kan het wel maar het niet willen zit zo diep.
Xje Marloes
Het steunt mij om te horen
Het steunt mij om te horen dat jullie hetzelfde gevoel hebben als ik. Het is gewoon even een slechte tijd. We hopen allemaal dat die weer weggaat en dat we een ander tegenkomen zodat we weer een nieuw leven kunnen opbouwen. Dit geeft me toch weer wat vertrouwen dat ik normaal ben en niet anders dan anderen. Bedankt!
Dat is het voornaamste.. dat
Dat is het voornaamste.. dat je onschuld weg is.
Ook al ben ik weer vrolijk en positief, ergens is er toch een kleine *knak in me gekomen. Een beetje wrang gevoel een speldenprik.
Zelfs nu ik erachter ben dat zij het helemaal niet voor mij was, voelt het nog steeds vervelend. Zoals je zegt Pluk, je zelfvertrouwen krijgt een knauw.
Sterkte ermee allemaal !