Roaaar....

ik ben hier de laatste weken weinig geweest, het gaat beter met me als ik dacht. ik heb de eerste weken dat t goed ging gedacht dat ik mezelf voor de gek hield, dus zweeg ik, niet alleen hier, maar naar alles en iedereen om me heen, wachtend op het moment dat de diepe pijn dan eindelijk zou komen, maar.... het kwam niet, dus ik kruip nu langzaam weer dat zwijgende hol uit.. en zie de zon schijnen en durf er op te vertrouwen dat ze blijft. ik ben ook gestopt met t zoeken naar verzachting op relatieplanet of t zoenen met mensen om t te verzachten.. het is en ik geniet van wat is. hee.. geen boze gezichten meer als ik thuis kom en ik heb t leuk gehad en hij niet (terwijl hij zelf niet mee wilde.. ) ..geen woede aanvallen meer over me heen, mezelf niet meer hoeven bewijzen, vrijheid.. die vrijheid, die ruimte, dat alles, dat heb ik gemist.. en ja ik heb ook mn momentjes, vorige week zag ik bij een vriend van hem die ik op facebook heb een foto van hun samen voorbij komen en even brak ik, tien minuten diepe tranen en ik pakte mezelf weer op.. begreep er niks van, maar t ging vanzelf. ja ik mis hem, ik mis hem diep, maar herinner me er elke keer aan dat t uit is, dat hoop zinloos is en dat ik door moet met mijn leven. ik weiger mijn impulsen contact met hem op te nemen, ik weiger zoveel als ik kan mijn impulsen te kijken op facebook wat ie uitspookt en meer en meer kom ik tot mezelf. ik zie mn vrienden, ik heb lol, ik geniet, en ik hou enorm veel energie over. ik verbaas mezelf, ik verbaas mezelf echt enorm. de vorige relatie breuken leken zoveel heftiger. het is echt een keuze, de keuze 'ik ga nu door met leven, dit is voorbij".. het is knokken, het is doorzetten en het is jezelf het aller beste gunnen en het jezelf gunnen uit die pijn te stappen en in jouw eigen leven! Zonet hoorde ik dat liedje van Maaike outbouter.. ik mis je ik mis je... keek even naar zijn foto.. en even tranen, diep.. god, wat mis ik je, wat koester ik een diepe liefde voor die man.. en dat hoeft ook niet weg, die liefde in mijn hart hoeft geen haat te worden om dit alles te kunnen dragen, het mag gewoon een liefde zijn die op de achtergrond zachtjes een lied speelt terwijl ik mijn leven leef. het voelt puur en oprecht van hem zoveel te houden.. maar niet meer in de vorm dat we deden. Zweverig gezegd, loslaten in liefde.. en zelf, you gonna hear me roar... ik heb een huisje gevonden in t groene, ik heb carriere kansen die uit t niks opdoemen en ik heb de vrijheid gevonden waarnaar ik al mijn hele leven zoek!! Ik wens dat dit alles jullie wat hoop mag geven.. en ik wens voor mezelf dat dit zo mag blijven met de realistische inslag dat ook ik heus nog een terugval kan krijgen.. het is ok.. los.. nu is nu.. en nu is fucking amazing !!! Dat wilde ik even delen!