Goed nog een paar dagen en dan is het precies een half jaar uit tussen mij en mijn ex! Een enerverende tijd achter de rug, zowel hele hoge pieken als hele diepe dalen meegemaakt.

Nu bijna een maand vakantie erop zitten, en wat was dat zwaar, ik ben een ruime week weggeweest, en verder eigenlijk voor het eerst alleen thuis tijdens een vakantie, behoorlijk bizar! Veel nagedacht, veel gepiekerd, veel afgezonderd, veel gedronken, veel gepraat.

Mijn ex is hier nog niet zo heel lang geleden langsgeweest, we hadden eigenlijk goed vriendschappelijk contact, zij gaf naar mijn idee wel signalen, maar aan de andere kant heeft ze al gelijk sinds de breuk een nieuwe vriend, waar ze al veel contact mee had aan het einde van onze relatie. Bij mij zitten nog veel frustraties dwars daarover, en we kunnen daar (ik moet eik. zeggen zij) niet goed over praten.

Na de laatste keer zelfs verschillende plannen gemaakt voor leuke dingen de komende tijd. Dat ging mij uiteindelijk te ver, terwijl ik het in eerste instantie maar al te graag wilde.

Beslissing gemaakt, gevraagd of ze hier wilde komen, geen concrete afspraak gemaakt voor die dag, waardoor we elkaar misgelopen zijn, dus uiteindelijk via de telefoon gedaan, ik wil geen contact meer, heb meer tijd nodig, veel meer! Wil er niet meer mee bezig zijn, en sowieso geen hoop meer houden.

De eerste dagen bevielen goed, nu wordt het zwaarder, maar vanaf morgen begint het normale leven weer! Ik mis haar nog ontzettend en mijn gevoel is ondanks alles nog lang niet weg voor haar en misschien juist wel sterker geworden. Ik zou haar zo graag willen vertellen dat mijn ogen geopend zijn, dat ik anders in het leven sta, en dat ik dat samen met haar wil delen. Maar het kan niet en ik moet het ook niet willen! Ben zo benieuwd hoe de komende maanden gaan lopen, ga ik eindelijk pieken? Weer met andere dingen bezig houden? Lol maken? haar nu echt loslaten? ik hoop het allemaal!

Al is de hoop op een wonder nog steeds niet vervlogen, zij was er lichtelijk emotioneel onder merkte ik aan haar stem, weet dat ik daar niet naar moet luisteren, maar ik hoop zo dat ze nu eindelijk dingen gaat inzien. Maar goed gebeurt niet, einde verhaal!

Ik schrijf hier wss de komende tijd van mij af, puur om het kwijt te zijn, en misschien dat iemand het herkent.