Hallo iedereen,

Ondertussen heeft de tijd zijn werk gedaan, tijd is wat je nodig hebt en voor één keertje staat die aan mijn kant, voor alle ldvd lotgenoten, mijn relatie duurde 2,8 jaar en 3 maanden na de breuk ruimt de ellende plaats voor terug een beetje mens voelen, ik heb nog veel huil en ellende momenten maar mijn dag bestaat nu toch al voor 60% uit neutraliteit, godzijdank ..ik voel me nog steeds mistroostig maar die allerergste doffe ellende is nu een beetje weg.
Wat nu de overhand haalt is eenzaamheid, het gevoel dat er nooit nog iemand voor me zal zijn en vooral dat ikzelf nooit nog iemand zal vinden die zo leuk was en goed bij me pastte.
Raar toch hoe je hem gaat idealiseren na al die tijd, plots ben je de ergernissen vergeten en zijn er alleen nog goede herinneringen wat natuurlijk niet zo was, hetgeen ik zo onbegrijpelijk vindt is ...hoe doen mannen dat toch...alle kontakt verbreken van het ene op het andere moment, ik zou willen dat ik sterker was maar vooral me minder eenzaam voelde..ik hoop maar dat die eenzaamheid ook deel uitmaakt van het ldvd...want dit is echt ellende, ik heb zoveel tijd nu en mijn vrienden zitten in een relatie, ik ga alleen naar de film of toneel maar dat versterkt het gevoel van eenzaamheid nog.
Alle reacties welkom en sterkte aan alle lotgenoen hier...