Het is nu bijna 2 maanden over en denk nog veel aan hem. Het was echt een fijne relatie, alles klopte, alles was leuk voor ongeveer een jaar... Toen braken de laatste weken aan en was het opeens niet zo leuk meer, wat saai, grootste verliefdheid weg, maar nog wel veel houden van. Ik schrok ondanks enorm toen hij mij vertelde dat hij twijfelde aan ons. Ik wou hem absoluut niet kwijt! Hij voelde zich nog te jong ('ik ben nog maar 19!') om al zonder verliefdheid met mij verder te gaan. Een paar weken later hakte hij de knoop door: Het was over. Veel gehuild, nog gezoend, nog 2 nachten bij elkaar geslapen.

En toen ging hij weg. Hij wou me absoluut niet laten vallen en vrienden blijven. Toen het uit was voelde hij dat hij me miste (wat hij die laatste weken niet meer had gevoeld) vertelde hij me via msn. Nog veel met elkaar gesproken, vooral via msn. En toen kwam ik er in 1 van die gesprekken, ongeveer een week later achter dat hij een paar dagen nadat hij het had uitgemaakt al iets met iemand anders had! Jippie! Nog een klap... Het voelde zo kut!

Die avond elkaar nog weer gezien (een stukje gelopen) en toen gepraat, gehuild en elkaar fijn vastgehouden. En nog steeds zei hij dat ie mij niet wou laten vallen, ook al zou zij het niet leuk vinden... Daarna nog steeds contact via msn.

3 weken geleden elkaar voor het laatst gezien, toen een stuk gefietst, hij stelde zelfs voor om een stuk om te fietsen, het voelde weer een beetje als in het begin, het leek voor mij alsof hij weer verliefd werd/was maarja dat wilde ik misschien wel zien, hij zat me steeds (langer dan normaal) recht in mijn ogen aan te kijken, zeggen dat ie van me houd, dat ik in een heel groot deel van zijn hart zit, dat hij het niet uitsluit dat we ooit weer bij elkaar komen, dat hij zo blij met me is en het allemaal zo fijn vond. Ik dus vragen: 'Waarom maak je het dan uit?!' Hij: 'Ik weet het niet.' Toen we bij mijn huis waren zei hij dat ie het fijn vond en dat hij dit soort dingen wou blijven doen. Ik zei toen dat ik niet wist of ik hem wou blijven zien, dat ik hem niet kan zien als gewoon een vriend, maar hem zou blijven zien als 'het vriendje'. De keus lag bij mij, zei hij met een beteuterd gezicht. De volgende dag nog leuk gekletst op msn.

's Nachts kreeg ik een behoorlijk bot kutsmsje van hem. Zijn vriendinnetje vond het TOCH NIET (?) zo leuk (ja DUH!) en hij deed dit nu liever niet weer (Ik dacht toch dat ik al gezegt had dat ik niet wist of ik hem wel wou blijven zien ? : Na dat gelezen te hebben dacht ik dat ZIJ dit smsje had verstuurd, stonden geen leestekens in (wat hij wel altijd gebruikt), hij zou mij geen kutsmsjes sturen midden in de nacht ('ik wil wel dat je goed slaapt') en hij zou het er gewoon anders neerzetten. Een paar dagen later heeft ie met een goede vriendin van mij gepraat en bleek dat hij dat smsje wel verstuurd had (wat ik nog steeds betwijfel, en anders heeft zij het gewoon zitten typen). Ik snap ook totaal niet wat hij in haar ziet, zij heeft gewoon DE eigenschappen waar hij een behoorlijke hekel aan heeft, maargoed verliefdheid maakt blind. En blijkbaar loopt ie als een hondje achter haar aan... Ik kan precies merken aan hem als ie weer bij haar is / is geweest. Dan gedraagt hij zich dus totaal niet als zichzelf.

Ik heb hem nu al 2 weken niet meer gezien of gesproken, geblokkeerd op msn en geen smsjes meer gestuurd. Vorige week vrijdag is mijn oma overleden en zelfs toen niks van me laten horen, het was moeilijk maar ik ben sterk gebleven. Zijn moeder belde gisteravond nog wel om te condoleren (dus zal hij het ook wel weten nu) maar niks van hem gehoord.

Ik wil niet meer achter hem aanlopen en hem mij laten kwetsen met bijvoorbeeld zo'n kutsmsje. Dus geen contact (voorlopig). En ik hoop dat hij gaat inzien wat voor moois hij heeft weggegooid, want ja, ik wil hem nog steeds terug...