ik ben niet eens begonnen met tikken en ik zit alweer te janken. Ik zal mijn verhaal vanaf begins af vertellen ( in vogelvlucht dat wel )
Ik leerde hem kennen op mijn 19e, op school, hij draaide om mij heen en uiteindelijk had hij mij voor zich gewonnen. hiervoor vond ik hem maar een womaniser. Ik ben hindostaans dus alles is bij mij heel streng. Hij zelf was nederlands.Dit is overigens mijn eerste ECHTE relatie geweest , voor hem was ik de 3e. Na een half jaar kwamen mijn ouders achter onze relatie en tot 2 jaar ging het geweldig. Ik was zo gelukkig! Hij wel wel uberjaloers, ik moest me voor alles verantwoorden. Dat heb ik ook gedaan. Op een gegeven moment waren mijn ouders het niet eens met onze relatie ( vanwege familie ) en het escaleerde vreselijk. Mijn ouders moesten hem niet meer hebben en mijn vader heeft hem zelfs aangevallen en ervoor gezeten. Ik zat tussen twee vuren. Ik ben nog steeds boos op mijn ouders hierover. Enfin, na dit incident ben ik bij hem in gaan wonen. We zouden 08-08-08 gaan trouwen hij had me van alles beloofd. Maar de 3e week dat ik bij hem zat ging het al mis ( let wel hij woonde nog thuis ) mijn intuitie begon op hol te slaan iets wat ik nooit had bij hem, niet zo erg tenminste. Ik zag zijn telefoon liggen en vond een smsje naar een collega van hem. 'hey baby jammer dat het niks kan worden tussen ons, maar ik ben blij dat we vrienden kunnen blijven'....mijn hart brak echt. Ik had problemen met hem te vertrouwen. Een jaar lang heeft het geduurd voordat deze 'affaire' voorbij was. Ik zag steeds meer en meer van die smsjes voorbij komen. Zijn telefoon ging diep in de nacht opeens moest hij veel dingen met zijn werk doen. Mensen in het dorp kwamen het zelfs tegen mij zeggen. intussen bleef ik hangen, want ja ik had niemand anders ik had ALLES en IEDEREEN opgegeven voor mijn grote liefde. IPV onze toekomst op te bouwen ging hij zijn motor rijbewijs halen, veeel sporten, zwart werk doen en heeft hij zelfs nog een sportschool gehad. Mij zag hij op een geg mom niet meer staan. Hij sliep alleen naast mij. Ik heb hem geclaimd, mezelf opgedrongen...het mocht nie baten, terwijl ik echt door vuur zou gaan voor hem. Ondertussen probeerde ik de band met mijn ouders op de te pakken , ik zat met zoveel vragen....
ruzie alom en een jaar later woonde ik weer thuis, wij hadden geen relatie meer maar ik ging nog wel in de weekenden naar hem toe. De situatie veranderde helaas niet. IK heb lopen wachten , hopen, bidden, ik ben mezelf helemaal kwijt en vergeten, omdat ik alleen aan hem dacht ..alles maar voor hem. We hebben een tijdeje zo aangemodderd tot aug dit jaar. Dat was de laatste x dat wij sex hadden. ik heb hem in sep voor het laatst in het echt gezien en daarna niet meer, ja in nov 6 minuten omdat hij wat moest komen brengen. Elke x wilde in met hem afspreken maar telkens weer een andere smoes. Beloftes om onze relatie te redden om tijd in mij te steken die ik verdiende zijn er nooit van gekomen. op een geg werd ik niet eens meer boos, als hij maar bij me was en hij me af en toe belde. Ik kreeg heel vaak het gevoel dat er een ander was..want hij had het immers nooit over sex...dat was al 4 maanden geleden. Hij bleef stellig ontkennen, ik heb hem een paar x betrapt, maar hij kwam met smoesjes en ik ...domme ik geloofde het. Hij smste me afgelopen donderdag Hoe fijn het was dat ik mijn eigen huis had gevonden, dat hij weer langs kon komen en tijd voor me zou vrijmaken, Dat ik zijn eerste echte liefde ben, dat hij me soms nog steeds mist naast zich in bed, Dat hij me nooit wilt vergeten en hoop dat ik dat nooi zal doen. En toch kwam ik er maandag avond achter dat hij een ander had. Dinsdag ochtend belde hij met de bevestiging, hij 24 gaat met een vrouw van 30 en MOOI dat ze is. mijn eigen waarde is zoo gekelderd. Vooral omdat hij me heel vaak beledigde dat ik DIK was geworden. ( quote van hem over mij en zijn scharrel 'JIJ hebt niks alleen vet, zij is tenminste slank ')
HIJ heeft sex met die vrouw, ze is zelfs al voorgesteld bij familie en ik.......
ik zit met kerst met een gebroken hart, Ik kan niet eten niet slapen. Wordt snachts zwetend wakker omdat hi nu toch echt weg is, ik kan me niet indenken dat ik verliefd word op een ander en vrij met een ander, ik ben gebroken...overal zijn herinneringen, ik voel me zowaar afgedankt voor een mooier en beter exemplaar. Dat terwijl ik hem zoveel liefde te bieden had. Zoveel geduld ik heb zoveel gevochten voor ons. Toch mocht het niet baten. Ik weet niet hoe ik verder moet, het liefst ga ik gewoon dood, want zo voelt het wel....mijn hele leven was gebaseerd op hem. ik heb hem nog gesmst en gebeld, maar ik krijg geen gehoor.
Is hij zo blij dat hij van me af is? Ben ik dan zooo niet de moeite waard? En waarom dan al die lieve smsjes sturen terwijl je al een ander neukt?

ik weet het gewoon niet meer....
enige wat ik kan uitbrengen is help me...