Zoals in mijn vorige bloq te lezen is vind ik het moeilijk om hem los te laten. Zeker omdat hij zelf het contact wil blijven behouden en we toch een hele speciale band hebben.
Toch heb ik na weer een nacht wakker te hebben gelegen het besluit genomen om even geen contact meer te hebben. Dit is beter voor mij. Of het voor hem beter is weet ik niet maar daar maak ik me niet druk om. Het gaat nu immers om mij.
Ik wil mezelf terug. Geen pijn en onzekerheid meer voelen. Makkelijk gezegd dan gedaan maar ga toch de poging wagen.
Het zal niet makkelijk gaan worden en heb er vandaag ook al veel tranen om gelaten.
Daarnaast is er ook de boosheid wat hij mij heeft aangedaan. Ik kan hetnnuet begrijpen dat binnen een dag alles veranderd kan zijn. Misschien dat mannendan toch anders in elkaar zitten wat dit betreft
Ik heb hem laten weten het contact dubbel te vinden. Enerzijds fijn maar anderzijds ook ontzettend pijnlijk.
Ik heb hem niet gezegd het contact even stop te zetten. Dit omdat ik weet dat hij me dan zo weer over kan halen. Over een paar maanden zal die band niet verdwenen zijn maar sta ik wel weer sterker in mijn schoenen. Als hij dan geen contact meer wil is het zo dan kan ik daar weinig aan veranderen. Op dit moment kies ik, hoe pijnlijk ook, voor mezelf