Het is weer weekend, maar ik moet zeggen dat het nu niet zo moeilijk is als voorgaande weken, ik vind het niet meer zo heel erg die weekenden. Het ging al enkele weken beter in het weekend hoewel ik er nog wel tegenop zag maar dat heb ik dit weekend helemaal niet gedaan ik keek zelfs een beetje uit naar het weekend lekker niets doen.

Deze week enorm veel weer aan mijn ex gedacht, vooral naar het MSN gesprek met zijn collega maar ik denk dat het het beste is dat ik gewoon verder ga met waar ik was gebleven ik kan wel zitten wachten op hem maar daar schiet ik al helemaal niets mee op ik was nu juist op de goede weg en die moet ik blijven bewandelen en vooral geen zijwegen in slaan of stil blijven staan.

Ik weet wel dat ik nog steeds van hem hou daar kan ik echt niet omheen dat is gewoon zo en ik denk dat het nog wel een lange tijd zo zou blijven, tenslotte is hij de laatste 4 jaar de aller belangrijkste in mijn leven geweest, maar hij heeft er voor gekozen om niet meer in mijn leven te willen/kunnen zijn. De reden waarom niet dat weet ik op dit moment eigenlijk niet is het omdat hij echt niet van me houd ( waar ik nog steeds niet in geloof stom he ) of is het omdat hij echt in de war is dat hij mij misschien ergens tegen probeert te beschermen of dat hij probeert te vluchten ik weet het echt niet.

Ik heb denk ik dus maar besloten om door te gaan, ik ga geen contact met hem opnemen, ik wil wel contact met zijn collega houden om op de hoogte te blijven, ik zal niet op hem wachten wat ik wel doe is de deur op een kier open houden als hij mij nodig heeft dan zal ik er voor hem zijn dat is het enigste wat ik kan doen en ik denk ook dat dit het beste is wat ik kan doen tenminste op dit moment.
Na 2 maanden is het ook tijd om door te gaan ik heb 2 maanden verdriet en pijn gehad ik kan dit verlengen maar daar heb ik ook geen zin in dus ik spreek mezelf maar weer eens streng toe en ik ga door, en ik moet zeggen ergens voelt dat ook heel goed om eindelijk weer eens wat controle over mijn eigen leven te hebben.