In de laatste alinea van m'n vorige blog heb ik verteld dat we vandaag zouden gaan fietsen. Niet dus.

Ik was net 3 passen uit bed toen de telefoon ging. Ik zag dat zij het was. M'n hart zwol op van geluk. Er is niets zo plezant als wakker worden met de stem van je (ge)liefde. Ik nam op en liet me achterover terug op m'n bed vallen. "Hey!!!" Maar m'n vreugde werd al snel ongedaan gemaakt. Ariane, haar vriendin die binnekort trouwt, had haar gebeld om samen naar de stad te gaan en voor de duizendste maal iets te zoeken voor sofie om aan te doen tijdens de trouw.