Beroofd… wie heeft dit ook?

afbeelding van drbibber

Ik voel me leeg.
Geen liefde of warme gevoelens.
Alles is weggegeven en er is geen nieuwe liefde meer.
Zelfs de laatste kruimels zijn weg.
In de liefde is het geven en nemen.
Maar bij ons was het vooral eenrichtingsverkeer.
Ik ben zo bang dat ik nooit meer liefde voor iemand kan voelen.
Of dat ik mezelf wéér teveel geef.
Kan je teveel van iemand houden?
Bestaat dat?
Mijn ziel is overvallen en beroofd.
Of laat ik het zo zeggen: ik heb me laten beroven.
HELP!

afbeelding van Jester

@ Drbibber

Teveel van iemand houden.

Het is niet zo dat je teveel van een ander kan houden in mijn beleving,
Wat wel kan is dat je ten tijde van een relatie te weinig van jezelf houd, uit een gevoel van loyaliteit, of overweldigende gevoelens voor de ander, 'verlies' je jezelf uit het oog zeg maar.

De liefde die je voor de ander voelt trekt jou 'uit balans'.
Als dit gebeurt, merk je het vaak niet zo op, totdat er probleempjes ontstaan in de relatie, de weg wordt hobbeliger, en het ideaalbeeld verandert langzaam maar zeker...

Door de focus die je op de ander legt, want je houd van hem wordt de liefde, het respect, en eigen waarde steeds meer ondermijnd, omdat je vanuit de liefde voor de ander je jezelf in steeds vreemdere bochten gaat wringen, om maar te tonen dat het toch goed is...

Uiteindelijk, als je dan 'ineens' weer alleen bent, kom je er dus achter dat je zelfbeeld volledig is ondermijnd, en hierdoor ontstaan alle twijfels die je nu voelt..

Daarom is het ook zo belangrijk dat je jezelf opnieuw gaat zoeken, liefde voor jezelf, blij zijn in je eentje, respect hebben voor de persoon die je bent...
En dat valt niet mee als er een deken van verdriet en pijn om je heen hangt...

Opnieuw ontdekken en leren wie jij bent, is in deze de beste hulp die je jezelf kan geven, en jezelf ook 'moet' gunnen...
De 'externe' hulp is overal te vinden, mits je ook bereid bent om in de spiegel te kijken, en jezelf te vertellen dat het een fase is waar je nu doorheen 'moet' gaan, om er 'verbeterd' uit te komen.

Ja, de ervaring kan inderdaad worden gezien als een beroving van je zelfbeeld
Alsof je kwijt bent wie jij was, of bent...

Jester....

afbeelding van petals

ik herken die gevoelens wel.

ik herken die gevoelens wel. Het probleem is denk ik zoals Jester ook al aangeeft, niet dat je te veel van iemand houdt.
Het is dat je jezelf niet meer ziet. Ik heb hetzelfde gehad met mijn ex, had er alles aan gedaan om het te laten werken maar vanaf het begin veegde ik signalen onder het tapijt dat het niet gelijkwaardig was, dat het niet werkte. Omdat ik zo graag wilde dat het werkte, omdat het zo mooi leek en ik gewoon zo graag wilde dat het zo mooi was. Geloven in potentie maar de realiteit uit het oog verliezen. Dat in combinatie met een karakter in mezelf dat geneigd is tot geven, het beste in mensen zien, en mijn eigen grenzen niet goed genoeg aangeven... recept voor een scheefgroeiende relatie waarin net als bij jou sprake was van eenrichtingsverkeer.

Voor de toekomst ben ik niet bang dat ik niet meer van iemand kan houden. Dat lege gevoel hoort er sowieso al bij vlak na een relatie, en zeker eentje die best heftig tot een einde kwam, waarbij jij eigenlijk machteloos staat, hij luistert niet meer, reageert niet meer, laat jou alles regelen betreffende het huis... het gevecht duurde eigenlijk al veel langer, de leegte was er denk ik al veel langer, het gevoel dat het niet goed ging, maar toch blijven proberen, jezelf keer op keer opladen omdat je zo graag wilt dat het werkt, maar toch steeds zien dat het niet goed gaat. Dat kost heeeeeel veel energie.

Het heeft tijd nodig, en je kunt ook naar jezelf gaan kijken om te zien hoe je in de toekomst gaat voorkomen dat het weer zo scheefgroeit. Nadenken over wat jouw wensen zijn, wat jij wilt van iemand in een relatie, hoe goede communicatie tussen jou en je partner eruit ziet, oefenen in grenzen aangeven en het ook durven zeggen tegen iemand als iets je niet bevalt. Signalen leren herkennen dat een potentiele nieuwe partner misschien toch niet bij jou past of zich niet gedraagt zoals jij zou wensen, en dat ook durven bespreken, en in het ergste geval durven weglopen als het echt niet werkt.

Wat ik deed is ik veegde heel veel onder het tapijt, bedacht excuses voor hem, negeerde de spanning die bij mij opbouwde vanbinnen en raakte daardoor mezelf helemaal kwijt. Ja en dan voel je jezelf na afloop leeggezogen, je voelt je alsof jij alles gegeven hebt en nu niks terugkrijgt, maar dat kun je dus bij latere relaties voorkomen door er van het begin af aan veel beter bovenop te zitten hoe het gaat en ook grenzen aan te geven.