hey hallo allemaal bedankt allemaal voor de reacties!

nog even over gister...dit klinkt misschien heel raar en schokkend maar ik ben dus helemaal (nou ja bijna) genezen van mijn ex. Ik zal even vertellen wat er is gebeurd.

Nadat ik mijn ex had verteld dat ik liever even rust wilde en ik zelf wilde aangeven wanneer ik daar klaar voor was om te gaan regelen bleef hij door gaan over het feit dat er dingen geregeld moeten worden voor het einde van het jaar. Toen ik heb nogmaals nadrukkelijk gezegd dat ik dat begreep maar IKZELF dat wilde aangeven kreeg ik een bericht terug alsof hij mij het oplegde een afspraak met heb te hebben en wel volgende week. Door het heen en weer berichten sturen had ik zoiets van weet je ik bel wel want dit blijft aan de gang.

Toen ik hem dus eenmaal aan de lijn had zei ik dus "volgens mij heb je me niet begrepen." het antwoord wat ik kreeg was alsof hij niet echt wist wat hij moest zeggen. Hij begon dus door te gaan over feit dat we moesten gaan regelen. Ik merkte meteen dat hij helemaal niet doorhad hoe ik me voelde heb hem nogmaals gezegd in wat voor staat in verkeer. Hij zei dat hij me wel begreep maar begon ook ineens door te zagen over feit dat hij de sleutel terug wilde hebben. Toen knapte bij mij iets, Ik had hem gezegd dat hij compleet negeerde hoe ik me voelde ook al had ik dat tig keer aan gegeven. Meneer bleef doorgaan en zei dat het is al eind november! Waarop ik antwoorde ja en begin November maakte je het uit en begint over een *** sleutel. Ja het is zijn huis maar ik heb ook gezegd zo jij hebt haast! Meneer bleef door gaan dat hij me wel begreep maar toch wilde gaan regelen. op een gegeven moment zei ik sorry maar als je zegt dat je me begrijpt en een beetje geduld hebt dan respecteerde je het feit dat ik om rust vraag.

het antwoord wat hij hierop gaf leek wel weer een klap in me gezicht. maar ook alsof er een knop om ging...ineens was me hoop weg, zelf me verdriet even en sloeg om naar boosheid...maar niet alleen dit het benadrukte ook meteen waarom onze relatie stuk liep en ik werd er weer even goed aan herinnerend. Hij zei in zo'n echt binnensmonds zachte botte toon..."Ik heb teveel geduld met jouw gehad."

Echt werkelijk! toen ik dat hoorde zei ik ook...naar alles wat we hebben mee gemaakt goed en slecht in 6 jaar tijd en je durft nu nog naar alles dit te zeggen? Meteen begon hij (zoals hij dat altijd mooi deed) zich terug te trekken dit zeg ik uit frustratie dat weet je en blabla...Boos heb ik gezegd dat hij het maar uitzoekt en heb de hoorn erop gegooid.

Op dat moment was mijn moeder bij mij die met open mond stond te kijken, ook zij schrok van zijn enorme omslag. Ik zei tegen mij moeder let maar op hij stuurt me zo een bericht dat het hem spijt en alles terug neemt. En ja hoor nog geen enkele minuut later kreeg ik een bericht. Weet je lieve mensen, het is alsof ik hem bijna dankbaar ben dat hij dit gedaan heeft, ik heb nog steeds veel verdriet maar er is iets om gegaan in mijn hoofd. Hij liet mij weer zien wat mij zo verdrietig maakte in de relatie ook al heeft hij het uit gemaakt (geen gevoel meer) Vaak hele kwetsende dingen zeggen en zodra ik huil zeggen dat het hem spijt. Die avond heb ik hem nog een bericht gestuurd dat ik donderdag kom opruimen, volgende week dinsdag hebben we een afspraak om dingen te gaan regelen. Wel schuif ik het nog een keer onder de neus ook al moet ik geen dingen erger maken. Nu doe ik toch wat hij wil en misschien nu dat hij dit gezegd heeft beter ook.

ik heb mijn medicijnen ingenomen en ben met een ander gevoel gaan slapen. het voelt beter en ben zelfs maar 1 keer wakker geweest vannacht! Ook naar het werk ging wel oké sommige collega's mijn verhaal verteld en ook die stonden met open mond te kijken. Hoewel dat heb ik ook weer eens gelachen, gezongen het voelt heel dwars maar ook weer helend. Ik kreeg schouder klopjes en complimenten van hen en het voelde werelds. Dat ik weer kon smilen vonden ze prachtig! ze miste toch wel die gekke meid. Ik hoop dit gevoel een beetje vast te kunnen houden ik weet dat ik nog wel zal huilen en verdrietig zal zijn maar het was net alsof ik een boost kreeg. op de weg naar huis heb ik niet gehuild, hard ACDC opgezet in de auto en kreeg een enorme energy kick.

ja heel stiekem zie ik daar dan toch al die lichtpunt in het eind van de tunnel? Het voelt zo bizar!