Zonder tranen. Want die zijn inmiddels allang op. Op het moment gaat het nog steeds best goed met me. En als het even niet goed gaat, doe ik gewoon net of het goed met mij gaat.

Ik probeer de hele situatie ook zo objectief mogelijk te bekijken. Het zijn mij de feiten waar het om gaat: hij is de gene die mij minder intressant vond dat andere vrouwen. Hij is de gene die mij zwaar gedumpt heeft. Ik ging voor 100% voor hem, en hij gebruikte die 100% en gaf daar uiteindelijk niks voor terug. Ik hield van hem, en God mag weten waarom ik nog steeds van hem houd. En achteraf + op een afstandje zie je de dingen een stuk duidelijker dan dat je er middenin leeft.

We hebben zo nu en dan nog steeds contact met elkaar. Of nou Ja, hij heeft meer contact met mij dan dat ik met hem heb. Hij komt met de meest vreemdste smsjes aan, en ook echt totaal uit het niets: "Lig je al in je bedje of ben je een mooi gedicht over mij aan het schrijven?" of "Ik mis je we waren een leuk stel".
Ik weet niet waarom hij dat doet. Wilt hij soms de slachtoffer-rol aannemen? Van mij mag hij, hij is de gene die zielig is. Op dat soort smsjes reageer ik niet al krijg ik wel de neiging op 'Je komt vast ooit wel over mij heen' te sturen. Gewoon omdat ik dat grappig vind, maar ik doe het niet.

Ik probeer zo min mogelijk aan hem te denken. Ik reageer alleen op zijn smsjes als het een normale inhoud bevat die je naar vrienden stuurt. Want ik merk, als ik veel met hem bezig ben (ik beheer zijn website) dat hij toch weer terug komt in mijn gedachten en speelt met mijn gevoel.

Ik merk vooral dat ik heel bang was om alleen met mooie herinneringen te blijven zitten en hem kwijt te zijn. Nu ben ik hem kwijt, en ben ik alleen met de mooie herinneringen aan hem. 2 jaar vergeten is aan lange grap, en die 2 jaar zal ik niet kunnen vergeten. Maar ik heb hem niet nodig voor mijn eigen geluk. Hij is het niet meer waard voor 'het grote verdriet', want ik weet dat hij daarvan geniet. Voor hem is er niets mooiers dan te weten dat hij gemist wordt.

Maar om er een eind aan te breien: Ik ben er nog niet echt overheen, want plaats voor een ander heb ik altijd nog steeds niet. Maar zolang ik die afstand kan bewaren gaat het dus goed met mij. En daar ben ik ook heel blij om!

kus.