Een update van deze kant.

Na de laatste korte Whatsapp gesprekjes die mijn ex en ik hadden werd mij duidelijk dat ze wat meer ruimte wilde, onder het mom van haar "haren los gooien". Ook al is het alles behalve goed voor mijn eigen verwerking, als ze dat graag wil, doen wat je niet laten kan.

Nagenoeg twee weken geen enkel contact gezocht, totdat ik een berichtje op Facebook plaatste met een foto, net nadat ik naar de kapper was geweest (veel te lang uitgesteld door omstandigheden). Daar reageerde zij op, vrij algemeen, maar goed. Een duidelijk teken dat we elkaar niet "ineens" hoeven te negeren, neem ik aan.

5 Dagen hierna, nadat ik naar de vriendengroep ben geweest voor een mannenavond en een verjaardag, heb ik haar gebeld. In eerste instantie om gewoon eens poolshoogte te nemen van hoe het met haar was, maar ook om een paar dingen duidelijk te krijgen die mij door diverse mensen uit de vriendengroep verteld werden. Haar duidelijk aangegeven dat ik van haar rechtstreeks wil horen wat ze nu gezegd heeft, ook om geen "hij zei, zij zei" situaties te krijgen. Een vrij normaal en helder gesprek gehad en eigenlijk op een normale manier ook het gesprek beëindigd.

Dag erna word ik uit haar Facebook-vriendenlijst gegooid. Hier kwam ik zelf dus achter, nadat iemand me er op attendeerde, en zo als ik ben, ga ik dan natuurlijk verhaal halen. Haar via Facebook een chatberichtje gestuurd met de vraag waarom ik ineens, zonder dat ik me ergens van bewust ben, ook uit de social media gesmeten wordt bij haar.

Ze nam meer afstand, want dat ging niet als ze steeds mijn status updates zag (waarvoor de knop, niet langer volgen is, maar goed) en ze vond dat ik te veel contact zocht enzovoorts. Zoals al eerder gebleken, wordt mij dus A gezegd wanneer ik voor je sta en wanneer ik je daadwerkelijk spreek aan de telefoon, maar zodra het lekker veilige en het indirecte van het "chatten" naar voren komt, dan is madam ineens weer de koningin waar alles om draait. Ineens lijkt het wel alsof ik wanhopig aan haar lippen zit te smeken om contact (zo brengt ze het iig) en krijg ik berichten die me gestuurd worden, alsof we in een of andere zakelijke meeting zitten.

Mijn gevoel zegt me dat ik zo langzamerhand de poging om onze "vriendschap" aan te houden maar eens moet gaan opgeven. Ik heb me nu sinds de breuk een maand geleden met open armen opgesteld, alles er aan gedaan om haar zo normaal mogelijk te behandelen, haar in "bescherming" genomen door niet te veel aan de vriendengroep te melden van wat ze uitgespookt heeft.

Ik ben er klaar mee... Ik heb mijn best gedaan.