Ik ga even kort mijn situatie proberen te schetsen en hoop dan dat ik wat meer hulp/tips kan krijgen.

Mijn ex en ik waren 8 jaar samen. We zijn nu 2 maand uit elkaar en hij heeft het uitgemaakt. We zijn in oktober beginnen te bouwen en de ruwbouw was ondertussen bijna af. De breuk van onze relatie heeft niets met de druk van de bouw te maken.
Mijn ex is een enorm positief en optimistisch persoon die NOOIT negativiteit laat zien. Ik daarentegen ben negatiever ingesteld en kan moeilijker genieten van kleine dingen, pieker over veel,... Een aantal keren heb ik geprobeerd aan mijn onzekerheid te werken door naar een therapeut te gaan, maar dit heeft nooit iets af gedaan aangezien ik geen klik/band vond met de therapeuten en aangezien mijn ex zei dat het mijn karakter is en ik het niet kon veranderen (hoewel ik vroeger wel heel positief en vrolijk was). Mijn ex zei wel dat hij er mee om kon en we konden ook wel samen genieten van dingen. Veel reizen, uitstapjes doen, uiteten,... We kwamen zowat in alles van toekomstideeën en vrijetijdsbesteding overeen.

Vorige zomer ben ik te weten gekomen dat mijn ex verliefd was op een collega van hem en dat het wederzijds was (dit heb ik zelf ontdekt op vakantie omdat hij aan het mailen was). Hij heeft uiteindelijk toch voor mij gekozen, maar het vertrouwen was natuurlijk geschonden. Op 1 december vertrok mijn ex naar het buitenland voor zijn doctoraat. Ik ben hem met Kerstmis gaan opzoeken en dit was erg leuk en aangenaam. De periode nadien ging het wat minder. We hadden veel ruzies, ik snapte te veel naar bevestiging en aandacht, ik zag dingen die er niet waren, vertrouwde hem moeilijk waardoor er veel ruzies waren. Hij zei steeds dat het wel goed kwam als hij weer terug zou zijn. Dat hij wou dat het huis zo snel mogelijk af zou zijn (we woonden nog niet samen), dat hij me graag ten huwelijk wou vragen...
Ondertussen was ik op de bouw bezig met mijn schoonouders (waar het niet goed mee klikt). Op 1 maart keerde hij terug naar Belgie en zijn we samen op skivakantie vertrokken. In zijn laatste week kreeg hij te horen dat hij nog eens voor 8 weken naar het buitenland mocht, maar dit zag ik niet zitten omdat het al zo moeilijk ging.
Op vakantie ging het goed omdat we er niet over wilden praten. Na 3 weken liet hij me in ene keer weten dat hij twijfelde. Hij kon niet meer om met mijn negatievere ingesteldheid en was er 'ongelukkig' van geworden. Ik wou er aan werken, maar hij geloofde niet dat het zou lukken. Hij hield nog van me, maar had gewoon schrik voor de toekomst als er kinderen zouden zijn dat ik terug negatief zou worden.

Omdat ik een slechte band had met zijn ouders wou ik dit rechtzetten, maar zijn mama boorde me de grond in dat ik hem al 5 jaar ongelukkig maakte, dat we niet bijeen pasten, dat we uiteen moesten gaan,... Na een week twijfels bij hem heeft hij beslist ermee te stoppen. Ik heb toen voor mezelf beslist vanalles te doen aan mezelf, ben infosessies gaan volgen, ben mindfulness gaan volgen, heb een nieuwe GOEDE therapeut gevonden, ben boeken beginnen lezen, ben beginnen sporten,... en dit lukt heel goed!! Ik ben echt een heel ander mens aan het worden..

De eerste weken was mijn ex en mijn contact wat zakelijk. Hij stuurde enkel puur informatie informatie over de notaris of de bank. Hij had dan ook beslist het huis zelf te houden. Ik heb getracht mij iedere keer sterk te gedragen als ik met hem praatte. Na 4 weken wou ik hem nog eens spreken om hem proberen te overtuigen van mijn positievere persoon. Hij zei toen dat hij nog van me hield, maar dat zijn knopje omgedraaid was, hij geloofde er niet meer in. Sinds dat contact is hij terug heel wat contact met mij beginnen zoeken door foto's of tekstjes die ik op facebook plaatste,... Hij reageerde dan daarop of begon tegen mij te praten op app. Hij vertelde me dat hij me wel miste, maar dat de tijd het wel zou uitwijzen (wie weet binnen een jaar ofzo). Zag ook dat ik veranderd was en vroeg zich af of dat door onze breuk was? Hij had ook het gevoel dat de breuk nix met me deed, omdat ik liet uitschijnen dat ik me goed amuseerde.. We hebben regelmatig uuuuuren gechat, en heb hem gezien en hebben toen ook gekust. Die week erna is het contact wat verwaterd. Hij was erg boos/jaloers op een foto die ik op facebook plaatste met een jongen.
Hij reageerde daarop dat hij het heel moeilijk had etc. Toen is het terug wat beter gegaan. We hebben zelfs lang geskyped en nog heel erg veel gechat uren aan een stuk. De gesprekken gingen nooit over ons. Het was eerder luchtig, grappig, aangenaam, plezant, koppel-achtig,... Meermaals herhaalde hij dat ik zooo veranderd was.. (in die dingen die hem stoorde). Het contact kwam bijna altijd van hem.
Even tussendoor.. We waren nog niet naar de notaris kunnen gaan aangezien nog niet alles rond was..
2 weken geleden is hij bij mijn thuis geweest omdat mijn ouders op vakantie waren. Uit zijn eigen stond hij er opeens omdat we elkaar wat aan het uitdagen waren. We hebben toen gedaan wat eigenlijk niet mocht en toen zei hij ook dat het niet had mogen gebeuren en dat het zo niet zou lukken voor ons beide. Ik heb hem toen gezegd dat hij het contact zocht en dat hij me precies niet los kan laten aangezien hij zoveel contact zoekt.
Hij zei dat het normaal is dat hij nog van mij wil horen nadat we zo lang samen waren en dat ik hem logisch nog veel doe.. Dat hij ziet dat ik anders ben, maar dat hij niet gelooft dat het blijvend is.
Hij is toen die nacht vertrokken en heb sindsdien niets meer van hem gehoord. Afgelopen weekend had ik hem nog een mailtje gestuurd om gewoon te vragen hoe het was etc. Hij heeft hier wel op geantwoord. Vandaag heb ik nog eens met hem gechat, maar de vragen kwamen steeds van mij uit. Hij begon uit zijn eigen niet.

Had wel van een vriend gehoord dat hij dit weekend gezegd had dat hij heel veel pijn gehad had, dat hij echt afgezien had en nu nog, maar dat zijn keuze gemaakt is.
Momenteel zit hij terug in het buitenland tot eind juni en in juli zouden we naar de notaris moeten.

Gezien wij niet echt grote problemen hadden buiten mijn negatief zijn, en dit nu echt enorm enorm enorm fel verbeterd is, zou ik hem zo graag terug willen, maar ik heb het gevoel dat het te laat is.

P.S.: sorry voor de lange tekst, maar wou zo volledig mogelijk zijn..