Ik herinner me nog de jubel stemming, We spraken naar elkaar toe uit, dat we het verder wilden proberen.
Het begon met redelijk wat contact , berichten vlak voor een behandel sessie "als je me nodig hebt ben ik er voor je"
Signalen over "50 t grijs"wat je er ook van vindt ... ze wilde daar met mij heen. Dat is dan niet een film voor just a guy...

Ok ik kan wat doordraven in mijn goede bedoelingen, mety Valentijn een kaartje, een filmpje gemaakt, een bloemetje voor haar en dr meiden. 2 dagen later nog een mailtje gestuurd , niks bijzonders erin.
Stil bleef het... op donderdag maar eens gebeld , hoe het was... of ik iets had gedaan wellicht... het bleek dat het allemaal wat teveel was etc etc niet mijn schuld....

Ze werd erg boos toen ik aangaf dat ik dan ff geen conatct zou gaan opnemen en dat zij dat gerust mocht doen, zodat ze van mijn kant geen druk voelde....
Zaterdag wilde ik dr ff bellen , maar ze was ziek dus liever niet schreef ze.
Zondag krijg ik een bericht eerst koetjes kalfjes, en dan "keertje praten"... pffff ik wist t niet meer.
Gezegd... wil er graag ff over nadenken...../BAM mis,' laat maar dan, misschien wel beter zo, heb je al teveel pijn gedaan...."
Dus ik nog... nadenken betekent niet perse t einde... maar dat was voor haar wel zo, dat ik moest nadenken of iik met haar wilde praten was toch wel heel erg...

Ik nu nadenken waarom ik dat dan wel schreef en dat was vooral mom te bedenken, in gesprek .... en dan.. wat gebeurt er en hoe kan ik reageren... etc etc.
Enfin... tot nu toe was er nog altijd een sprankje hoop, 2 mensen als een tweelingziel, zo voelde het.
Gisteravond is dan ook de vriendschap op facebook eraf gehaald... en ondanks dat het "maar"facebook is.. het voelt verduld definitiewf.

En alle goede adviezen ten spijt... en weten dat ik door moet... zelfs weten dat het niet zomaar alleen aan mij ligt, dat er aanwijsbare redenen zijn die het bij haar neerleggen.... het voelt niet goed.

Ik weet t ... heb mn dochter vanaf volgende maand weer in huis, ga verhuizen, eerst huren dan kopen, de vermogens verdeling van de scheiding moet nog steeds (K bitch..) dus allemaal dingen die voorrang hebben om mijzelf op de rit te krijgen.
Maar t is zoveel mooier als je gesteund wordt door je partner toch...?

Maar als dat zo was, schreef ik hier weer niet

gatverdikke .... dus uithuilen en doorgaan ... wie weet komt er nog wat uit als ik terug ben in mn eigen wereld.
Alleen nu... ik had dit niet verwacht.. misschien is dat wel juist de reden van dit gevoel.. mn mond tintelt van de spanning dus ik ben zo fout bezig als wat.... dus PBA1211 kom eruit , schop jezelf onder je .... en ga door.
De beste manier om te laten zien dat zij het mis heeft is te zorgen dat je leven op de rit is en je doorgaat.
(nu mezelf nog geloven... )
\
dank je wel