Hallo iedereen,

Ik ben helemaal nieuw op deze site en heb eigenlijk geen idee wat ik er van moet verwachten maar ik kan er maar op één manier achterkomen en dat is schrijven!

Weet niet zo goed waar ik moet beginnen, het ligt allemaal nogal gevoelig en het is eigenlijk nog maar net gebeurd, maar het komt er op neer dat ik er alleen voor sta.... sinds 2 dagen is mijn relatie een soort van verbroken door mijn geliefde. Ik schrijf liever een soort van omdat ik niet precies weet of ze het nu wel of niet meent.... ja ik begrijp het is wat raar geformuleerd maar daar is een reden voor, namenlijk: Ik ben in de afgelopen 3 jaar dat wij een relatie hadden inmiddels wel 4 keer gedump.

De eerste keer was van haar kant zeker terecht!!! Ik had heel in het begin van onze relatie een tijd mail contact met een andere dame, zeker niet netjes maar meer dan emailen is het nooit geweest! Ik was ook niet meer van plan want ik hou helemaal niet van vreemdgaan hoewel dit eigenlijk wel een soort van was, en zo voelde het ook bij haar toen zij er achter kwam, dit was overigens wel een ruim half jaar nadat ik alle contact met de dame had verbroken. Toch kwam mijn vriendin bij mij terug na een korte periode omdat zij van mij hield, tuurlijk wilde ik haar graag terug want ik heb nog nooit voor iemand zoveel gevoeld als zij! De tweede dump kan ik zeg maar combineren met de eerste want na 2 weken was ze toch eigenlijk best wel boos op mij wat ik had gedaan dus trekte zij de stekker opnieuw uit onze relatie, dit duurde toen precies 3 dagen en ze was weer bij mij terug, daarna is het een hele lange tijd goed gegaan.

De derde keer is even wat anders wij waren inmiddels alweer ruim 1 jaar samen toen zij voelde dat ik te weinig voor haar deed, ze voelde niet dat ik genoeg mijn best deed aan ons samen zijn, Ik was niet spontaan genoeg zeg maar! Ik ben in die periode dus ontzettend gaan nadenken over onze liefde en wist dat ik mijn best moest gaan doen om haar terug te krijgen, ik heb haar duidelijk gemaakt dat ik daarin wilde veranderen als zij dat wilde en als ze geen verbetering zou zien dan zou ik de dump terecht vinden, want om eerlijk te zijn vond ik het terecht dat ik zonder enige vorm van praten direct aan de kant werd gezet.... uiteindelijk kwam zij terug en ben ik veranderd in dat opzicht! Dat ben ik ook echt! Ik had ook echt het idee dat wij een pact werden wat niet meer stuk kon, maar wat kan liefde je bedriegen zeg..

De vierde keer ligt ook totaal anders, het is namenlijk zo dat ik een zwaar verleden heb, en ik heb dit verleden proberen te verwerken doormiddel van drank, ja echt enorme hoeveelheden drank, gatver, als ik er nog over nadenk dan baal ik zo dat ik niet meteen hulp ben gaan zoeken, maar op dat moment was ik te gesloten voor iedereen en deed maar wat, voor ik mijn vriendin leerde kennen ben ik dus uiteindelijk wel gestopt met drinken en heb daarin ook hulp gezocht, wat mij enorm heeft geholpen! Toch als het even tegen zit wil ik er nog wel eens aan denken om de fles te pakken, maar mijn gezonde verstand zegt precies het goede op het juiste moment, niet doen dus... Mijn vriendin is overigens helemaal op de hoogte van wat ik heb gedaan, ik heb daar nooit een geheim van gemaakt. Maar ze weet wel dat ik eigenlijk niet zomaar een drankje moet drinken, want ik ken dus totaal geen grens. Tuurlijk drink ik af en toe nog wel eens wijntje met haar, maar dan wel ook echt 1, meer heb ik ook niet nodig. Toch was er een avond dat ik mij volledig heb laten vollopen, totaal de weg kwijt! Ik had die dag ook al een mening verschil gehad dus ik was even toe aan een uitlaat klep en heel toevallig had ik een feestje dus alles viel op zijn plek.... vraag mij niet wat er daarna is gebeurt maar ik baalde zo van mijn vriendin op dat moment dat ik met mijn zatte kop de auto ben ingestapt en naar haar toe gereden omdat ik het uit wilde praten, HOE DOM KON IK ZIJN!!!!! Gelukkig is er onderweg niks gebeurt dat is het enige waar ik trots ben van die dag, want na aankomst bij haar huis bleek ze al in bed te liggen en ja slapen, dus ik heb haar zo laten schrikken dat ik ineens in haar slaapkamer stond dat ze echt zowat een hartklap kreeg, ja niet zo heel gek natuurlijk. Uiteindelijk na wat gemormel (wat achteraf bleek) van mijn kant af en serieuse taal van haar kant af moest ik weer weg, ja terecht! Toch bleek dat zij zo in mij teleurgesteld te zijn dat zij vond dat het beter was te stoppen, ik moest hoe dan ook geen contact zoeken voor een week, ik heb dit gerespecteerd en haar volledig met rust gelaten. Geloof mij ik zat thuis op de kast, wist totaal niet waar ik het moest zoeken want ik had dus geen idee wat de uitkomst van deze domme aktie van mijn kant zou opleveren. Eigenlijk vond ik het uitmaken wel wat overdreven omdat ik heb ergere dingen heb gehoord en ik was alleen dronken en kon geen normaal woord uitslaan, overigens ik ben totaal niet agressief en schelden is beneden mij zelfs als ik dronken ben is dat iets wat ik nog NOOIT heb gedaan! gelukkig mocht ik weer terugkomen.

Nu dan de laatste keer, alles ging echt SUPERGOED, totaal geen negatieve signalen alleen maar liefde, dat duurde dan tot afgelopen maandag, want toen ik dinsdag een paar lieve berichtjes stuurde wilde ze mij die avond even niet zien, geen idee waarom, maar ik dacht ok geen probleem! dat kan... wist ik veel dat ik dinsdag nog grover werd behandeld via een berichtje van haar uit, dat ik dacht wat is dit? Dus bellen was mijn eerste reactie, dat liep dus uit op deze breuk, ik kreeg via de telefoon te horen dat ze het niet meer zag gebeuren tussen ons en dat ze het al een tijdje voelde, geloof mij nu maar dan had ik dat wel gezien, dit is echt absoluut niet het geval! Toch was het wel zo, ik heb haar toen meteen verteld dat ik het niet begrijp en zeker niet zo voelde en vervolgens de hoorn er op gegooid, sinds die dag totaal niks meer gehoord van haar, ik weet niet precies wat ik moet doen aangezien mijn (ex) vriendin nogal wispelturig is en behoorlijk extreem kan zijn in haar keuzes.... ze heeft zoiets van even een lesje leren, en dan laat ik wel weer eens wat horen, maar er was nu niks aan de hand, totaal niet! Dus ben behoorlijk aangeslagen en helemaal op want ik begrijp het allemaal niet zo, ik bedoel elke relatie kent zijn ups en downs die hadden wij ook maar dat was eigenlijk hoog zelden, als ik mensen om mij heen hoor is dat bijna altijd... goed je kan dit soort dingen niet met elkaar vergelijken.

Nu zit ik dus thuis alleen helemaal depressief en compleet gevuld met stress, geen idee wat mij nu gaat brengen. want eigenlijk vind ik dat als je het uit wil maken dat je het dan ook echt meteen goed moet doen en vervolgens niet na een telefoon gesprek wat nog geen 2 minuten duurde niks meer moet laten horen, toch? dan kom je langs en zet er een streep onder. Dat gebeurt dus ook niet....... net als alle voorgaande keren is dit typisch voor haar. Toch is mijn besluit haar zelf niet te bellen, aangezien ik van mening ben dat het niet klopt en vind dat zij hier de stap in moet zetten, al weet ik niet hoelang ik dit volhoud.... Ik ben iemand die moeilijk om kan gaan met complexe problemen als deze, dat blijkt wel uit het drankgebruik van eerder. Toch ben ik nu nog sterk genoeg geen drank aan te raken en dat wil ik ook absoluut niet, maar ben wel bang en zeer verdrietig, weet niet zo goed wat ik moet doen.....