Normaal moest ik vandaag voor de eerste maal naar de psycholoog. Ik heb dat niet gedaan. Ik zag er het nut niet van in omdat ik eigenlijk naar daar ging om dingen die vroeger (toen ik nog klein was) zijn gebeurd. Op het moment heb ik andere dingen aan mijn hoofd en ik heb daar al veel over gepraat, ik denk zelfs dat het verwerkt is. Ik hoop het toch. Ik wou het nu toch niet weer helemaal gaan oprakelen en mezelf nog dieper de put induwen. Ik ben gaan praten met de moeder (S.) van een vriend die ik al 5 jaar niet meer gezien heb. Ze kent men ex (K.) maar ze kent ze van vroeger, toen ze nog klein was. Nu heeft ze er bijna geen contact mee. Ze dacht dat zij tot me door kon dringen omdat ze eigenlijk niets van de hele situatie afwist. Ze had viavia gehoord van mijn dom idee (me van kant willen maken) en heeft me direkt gebeld. Ik ben er naartoe gegaan, heb er heel mijn verhaal tegen gedaan en ze heeft me gewoon haar mening gezegd. Ze zei dat K. het eigenlijk zelf niet goed weet. Dat ik haar tijd moet geven. Dat ik plezier moet maken en niet mag laten zien dat ik er vanaf zie. Het beste zou zijn dat ik geen contact meer zou hebben maar ze begrijpt dat dit nogal moeilijk gaat gaan omdat K. haar broers mijn beste vrienden zijn en K. haar beste vriendin ook mijn beste vriendin is. Ze begrijpt dat ik ze niet kan laten vallen voor K. omdat ik dan helemaal niets meer heb. Nu had ik afgesproken om een karaoke met die vriendin en K. haar broers te gaan doen. Nu blijkt dat K. ook meewil. S. zegt dat ik het gewoon moet doen en haar laten zien dat ik plezier kan maken zonder haar. Zelfs als haar nieuwe vriend meegaat. S. geeft me de raad om gewoon heel plezant te doen. Dat ik niet mag laten merken dat ik afzie, hoe pijn het op dat moment ook doet. En als ze dan nog iets voor me voelt, dat ze dan wel gaat nadenken, gaat beginnen piekeren. Nu S. werkt in die karaoke (daarom had ik het idee ook, wou haar sowieso nog eens terug zien omdat ze vroeger eigenlijk wel veel voor mij gedaan heeft en ik gehoord had dat ze daar werkte) en ze kent er wel wat meisjes en ze heeft heel veel mensenkennis. Nu wil S. iemand die ze kent met mij komen laten flirten om te zien hoe K. daarop reageert. Ze zegt dat ze dan wel kan zien of het haar iets doet. Ik weet niet of dit een goed idee is. Ze zegt ook dat ik er langs moet blijven gaan en dat ik dan zo happy mogelijk moet overkomen. Ik mag wel niet op vaste dagen langsgaan zodat het geen routine word. De ene keer twee dagen achter elkaar en dan een week wachten ofzo. Zodat ze (K.) niet kan denken 'hij gaat weer komen'. Als die nieuwe vriend er dan ook is, zegt ze dan moet ik er heel vriendelijk en sympathiek tegen doen en als het niet meer gaat dan moet ik gewoon doorgaan. Maar niet laten zien dat ik het er moeilijk mee hebt. Ik mag thuis als ik op mijn kamer zit zoveel huilen als ik wil maar niet meer als zij het ziet. Wat denken jullie hiervan? Proberen of niet? Mij klinkt het in ieder geval goed maar ik zou graag de mening van jullie hebben omdat jullie eigenlijk lotgenoten zijn en ik al heel veel aan de mensen hier heb gehad.