Tijd geleden dat ik hier ben geweest... zo ongeveer een jaar echter toen onder een andere naam maar ben helaas die inlog gegevens kwijt.

En ja... nu weer ... Ik heb bijna 4 jaar een relatie gehad met mij ex... vanaf mijn 15de tot mijn 19de.

Zal proberen mijn verhaal te doen al zal het een lang verhaal worden. Ik heb aan beide kanten van het verhaal gestaan hiermee bedoel ik... ik heb het 5 weken geleden uitgemaakt met mijn vriendin omdat ik twijfels had, twijfels voor een ander meisje. Deze twijfels bleken ongegrond te zijn, maar mijn ex vond het genoeg ze wou nu zelf niet meer.... het was niet de eerste keer dat dit voorgevallen was. Ik ben zelf HEEEL slecht in het uiten van emoties en in het praten over mijn echte gevoelens. Ik had nooit moeten suggereren dat ik gevoelens had voor die ander. Mijn ex (hierna genoemd M.) en degene waarvoor ik dacht gevoelens te hebben (hierna genoemd E.).

Oké en nu even een verhaal met een tijd lijn ... sorry dat het zo onduidelijk is maar ik weet niet echt waar te beginnen dus doe ik het HELE verhaal maar gewoon.

Nadat ik het uitgemaakt had met mijn ex heb ik dus alsnog een paar keer afgesproken met E. en ook een enkele keer gezoend met haar. Ik smsde veel met haar en het haar ook verteld dat ik van haar hield. Alleen ik ben bang dat ik dit allemaal deed uit eenzaamheid want E. is niet degene waar ik van houd, dat is M. M. is degene waar ik mijn leven mee zou willen delen... M. is degene waar ik mij thuis bij voel waar ik alles tegen kan zeggen en ik hou ontzettend veel van haar. Waarom doe ik dan toch die dingen met E.????

M. wou mij niet meer terug omdat ze het genoeg vond dat ik zoveel twijfelde en wou mij dus ook totaal niet meer spreken. Ik heb 5 weken lang geprobeerd geen contact te zoeken. Enkel een smsje met kerst en oud & nieuw. Zij wist toen nog niets van mijn "relatie" met E.

Alleen eergisteren hebben E. en M. met elkaar gesproken dus ja nu zijn ze beide woedend... en terecht. Ik wil mij ook zeker nergens onderuit praten of wat dan ook en ik weet dat ik fout zit... ik had E. met rust moeten laten want M. is degene waar ik bij wil zijn. Alleen ik denk dat ik met E. om bleef gaan omdat ik totaal geen contact meer met M. had... terwijl ik normaal 6 van de 7 dagen bij haar was. Ik voel mij er heel slecht om en ik had nooit verwacht dat ik dit zou doen... zowel tegenover M. als tegenover E. heb ik dit gewoon niet kunnen maken. Ik heb er ook enorm veel spijt van. Ik hou super veel van M. zij is echt mijn alles... ik weet vanaf mijn 15de al dat zij de ware is voor mij.. ondanks de vele problemen die we hadden. Ik heb echt enorm veel geleerd van de relatie met haar en nu net op het moment dat ik mijn problemen begin te er- & herkennen loopt het zo mis. En dan loopt het ook nog mis door een probleem dat ik heb, namelijk eenzaamheid... ik kan daar niet tegen vandaar dat ik het contact met E. niet verbrak denk ik.

Ik wil alsnog vechten voor M. maar ik ben bang dat dat geen nut meer zal hebben want ik denk dat ze woest is op mij. Dat weet ik trouwens niet want ik heb haar tot op heden nog steeds niet gesproken. Ik ben echt radeloos en ik heb het zelf verpest daar ben ik mij volkomen bewust van. Zou het ooit nog goed kunnen komen?