Het begint nu echt tot me door te dringen dat ik mezelf voor de gek houdt dat het ooit nog eens goed komt. Mijn ex heeft zijn huis al verkocht en wanneer hij weggaat weet ik niet.. Twijfel nog steeds of ik hem moet bellen voor zijn laatste spullen.. Ben bang als ik hem weer zie of spreek hij mij weer pijn doet zoals hij het laatste half tot een jaar heeft gedaan. Het was iedere keer afstoten aantrekken en maar steeds die muur die hij omhoog trok. Ik kon niet tot hem door dringen en dat heeft ook veel pijn gedaan. Erkan nog wel veel gevoel tussen ons zitten maar ik denk dat het nooit meer zo wordt als het vroeger was daar is er teveel voor gebeurd. Bovendien heeft hij voor die ander gekozen. Door zijn botte gedrag en zich iedere keer afsluiten ben ik in een afgrond gedonderd waar ik nu beetje bij beetje weer aan het uit klimmen ben.. Stel dat ik hem zie en ik weer helemaal voor de bijl ga, dat kan ik er op dit moment niet bij hebben. En aan de andere kant is het misschien wel goed dat ik hem zie, kan zijn dat ik toch niet meer zoveel voor hem voel en om het af te sluiten. Is het nou het alleen en eenzaam zijn of is dat ik hem mis.. Zo lief was hij de laatste tijd niet meer voor mij...
weet het nog steeds niet geloof niet dat hij mij nog terug wil want anders had ik allang wat gehoord en had hij niet voor haar gekozen... Zou zo graag willen weten wat er nog toch mis is gegaan tussen ons.. snap er nog steeds niets van.... Zal er wel nooit een antwoord op krijgen van hem want als hij toen niet wou praten, waarom nu dan wel... Hij praat wel met die andere trut en niet met mij... Jeetje wat moet ik doen, weet het niet meer twijfel teveel