Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier wat over mezelf geschreven heb. Dat komt denk ik omdat het eigenlijk al weer redelijk goed met me gaat. Alhoewel ik nog wel elke dag aan hem denk, maar het missen wordt steeds minder. Gelukkig!

Maar vandaag voel ik me weer een beetje down. Geen idee precies waarom, of misschien toch wel.
Ik heb geloof ik wel geaccepteerd dat het niet meer goed zal komen tussen ons. Heb van de week weer met hem gebeld, het gesprek was gezellig, maar ik merkte ook voor mezelf dat het meer een gesprek als vrienden was. Goed teken!...toch? Verder heb ik tijdje terug nog geschreven dat ik hem nog vragen wilde stellen, maar nu heb ik dat niet gedaan. En eigenlijk heb ik daar ook niet zoveel behoefte aan. Het veranderd toch niks aan de situatie.Ik ben denk ik zelfs zover dat ik me huissleutels van de week maar eens terug ga vragen.

Wel hoop ik nog steeds dat we vrienden kunnen worden. Misschien nu nog niet, maar over een tijdje. Ik heb geen idee of hij nog contact met me zoekt (hij belde mij dus van de week) omdat hij ook vrienden wil zijn of dat hij dat doet omdat ie zich daar verplicht toe voelt...naja de tijd zal het uitwijzen.

Maar toch voel ik me down. Ik denk omdat hij een galafeest heeft gehad en ik geen idee heb met wie hij is gegaan. Aan de ene kant interesseert me dat ook helemaal niet, maar toch vraag ik me het af. Is ie misschien met zijn ex gegaan, een nieuwe vriendin, of gewoon met iemand die hij al langer kende. O wat haat ik mezelf dat ik hierover nadenk. Ik wil hem niet eens terug, want ik weet dat het waarschijnlijk toch niet gaat werken. Maar waarom maak ik me hier dan druk om...

Nou ja misschien ben ik wel egoistisch en gun ik hem nu even geen geluk, stel dat hij iemand anders heeft, alhoewel ik hem (en anderen) nog niet over gehoord heb. Hij heeft me veel pijn gedaan en ik vind dat ik eerder recht heb op nieuw geluk dan hij. Maar ja dat heb je niet in de hand he.

Naja ik denk nog steeds dat het allemaal weer helemaal goed komt met mij. Heb het weer prima naar mijn zin in me eentje. Alhoewel ik wel hoop weer iemand tegen te komen. Want af en toe heb ik wel de angst dat ik alleen over blijf... en alleen is ook maar alleen. Maar ja de tijd zal het uitwijzen!

Ik hoop dat het met jullie ook allemaal steeds beter gaat. Sterkte allemaa!