Hey iedereen!!

Ben eigenlijk wel blij momenteel,
heel blij, al hou ik me wel met mijn twee voetjes op de grond

Eergisteren contact gehad met mijn ex.
Ik ben momenteel bezig met het maken van enkele fotoboeken en ik wist dat mijn ex heel veel foto's had, toch in de tijd dat we nog samen waren.. Dus dacht ik: Hmm, misschien heeft hij er nog een paar?
Maar toen ineens bedacht ik me:
Damn, Keelia, jullie hebben al 5 maand geen contact meer gehad, wie weet zit hij hier echt niet op te wachten, wie weet krijg je weer geen antwoord, wie weet krijg je weer de deur tegen je neus, wie weet wat voor antwoord hij gaat sturen als hij toch besluit te antwoorden..

Ik kan op z'n minst zeggen, mijn tikkertje ging steeds sneller be-boem-be-boem Uit angst voor zijn reactie, uit angst met de gedachte: Wie weet maak ik hiermee alles kapot en zie ik de hoop op verder contact nog verder afdrijven.. Met iemand gesproken: Vraag ik het hem persoonlijk via mail, of vraag ik het via via? Het leek me toch het beste om het hem persoonlijk te vragen.. Via via komt zo, jah, via via over...

Wat had ik te verliezen??

Uiteindelijk dan toch gewoon eerlijk geweest in de mail, vrij kort gehouden Had gewoon gestuurd of hij nog foto's had, aangezien ik bezig was met fotoboeken, en als hij zin had, mocht hij me altijd enkele foto's doorsturen en hem alvast bedankt..

...Geen antwoord...

Tot de dag erna...

Hey, zit momenteel nog op school, maar zal als ik thuis ben je mijn mappen doorsturen, voorlopig kan je nog op facebook terecht denk ik...

Yeey, antwoord

Netjes zoals hij belooft had, belandde er allerlei fotomappen in mijn mailbox, maar liefst om en rond de 550 foto's van enkel mijzelf
Echt mooie exemplaartjes, maar echt over alle soorten gelegenheden: Uitgaan, tripjes, zelfs nog foto's van ons tweetjes samen.. Had hem doorgestuurd dat alle soorten foto's mochten, voor sommigen onder jullie beginnen: Waarom stuurt die nu nog foto's van jullie twee door??

Maar het was zo mooi om naar te kijken, gewoon uit sentimentaliteit, uit nostalgie.. Vele foto's had ik zelfs nog nooit gezien, dus het was echt fijn om al deze foto's eens uit te pluizen.. Het doet je vragen: Hoe is het ooit zo tussen ons kunnen lopen? Vele foto's van onze vriendschap voor onze relatie.. Vele foto's brachten een grote smile op m'n gezicht

Heb hem bedankt voor de foto's, en uiteindelijk de vraag na 5 maand ook eventjes durven stellen: Hoe gaat het met je en met school?

Ook hierop antwoord terug, kort antwoord, maar hey, het is antwoord Hij vroeg hoe werk was.. Heb hem ook geantwoord, niet even kort als hij, het had zo'n 3 alinea's, maar ik heb dan ook veel te vertellen over het werk, mijn beste vriendin zei het me onlangs nog: Als jij over je werk begint, begin je gewoon te stralen en ben je voor een hele avond bezig

Ik doe mijn werk dan ook heel graag, ik sta namelijk in een kinderdagverblijf bij de allerkleinsten, iets dat ik met hart en ziel doe

Naja,

was dus toch wel vrij opgetogen met dit korte ge-e-mail Zou dit de deur kunnen openen naar contact? Vrij voorzichtig contact, dat wel.. Of toch allesinds dat we van elkaar weten: we kunnen weer ergens normaal tegen elkaar doen zonder haat of slechte gevoelens uit het verleden.. Ergens hoop ik het wel..

Natuurlijk hou ik me ook met beide voetjes op de grond en besef dat het misschien maar eenmalig contact was.. Dat het na dit korte internetverkeer weer voor lange tijd stil kan zijn.. Maar ergens doet dit me wel goed in mijn ldvd-proces, het helpt me een grote stap vooruit, en dus eigenlijk, als je het zo bekijkt, was dit wel iets moois

Groetjes!!