Wat is liefde eigenlijk.

Ik ben van de opperste overtuiging dat pure liefde bestaat uit onbaatzuchtigheid. Geven zonder er zelf iets voor terug te verwachten. Het “gunnen” aan de ander.

Ik ben ooit (jaren geleden) zo in discussie geweest met een goede vriend van me. Hij vertelde me dat niets zonder een vorm van egoïsme plaatsvond. Dit kon mijn (toen – jonge – romantische/naïeve – hartje) niet begrijpen. Hij gaf voorbeelden, verschrikkelijk veel voorbeelden ook nog (wat me alleen maar chagrijniger maakte en meer probeerde hem ervan te overtuigen dat het heus niet zo was). Natuurlijk had hij gelijk. Natuurlijk had ik gelijk in het proberen dit te ontkrachten (omdat het een pijnlijk fenomeen is wat romantische meisjeshartjes niet willen erkennen). Ik was toen nog een jonge vrouw en voelde me een meisje en had een romantisch meisjeshartje.

Alles wordt gedaan uit egoïsme. Door iemand anders iets te geven, voel je jezelf beter. Zelfs Moeder Theresa beoefende haar beroep uit egoïsme (blijkt trouwens een vreselijk mens te zijn geweest). En de rest (familiair) is biologisch bepaald (ook met overlevingsredenen endus eigenlijk primair oftewel egoïstisch). In liefde werkt het ook zo. Als je denkt onbaatzuchtig te zijn in liefde, zoveel te geven, doe je dat voornamelijk omdat jij jezelf er op een of andere manier beter door voelt of wordt.

Ik… nu…. Ik geef hem de ruimte (hoe onbaatzuchtig) Ik.. nu… begrijp hem (hoe onbaatzuchtig) Ik.. nu… laat hem gaan uit liefde (hoe f*cking lastig). Toch is dit ook egoïsme.
1) Als ik hem geen ruimte geef, krijgen we meer rommel en toestanden en gaat hij het mij kwalijk nemen (op den duur)
2) Als ik hem wel ruimte geef, verkort het de rotzooi die we anders gekregen zouden hebben (het verkort de pijn-periode)
3) Als ik achter hem aanren en ga appen/mailen/bellen hoeveel ik van hem houd dan heb ik mezelf in ieder geval kunnen profileren/laten horen maar ik ben hem hoe dan ook kwijt, dit verandert niets aan de zaak
4) Als ik niet achter hem aanren en niets doe, dan geef ik hem de ruimte dus ben ik groots uit liefde (scheelt wel bakken energie)

Kortom… Het maakt allemaal geen ene zak uit. Hoe triest… of niet?

Nee het is niet triest. Ik ga voor mezelf omdat dit de enige manier is om iets voor een ander te KUNNEN betekenen. Al is het maar kort. En ook dat is egoïsme. Ik wil iets voor iemand kunnen betekenen of niet iets voor iemand kunnen betekenen. De keuze voor WIE ik iets wil betekenen ligt bij mij. Ik kan gelukkig kiezen aan wie ik dit ga geven. Net als je elke euro maar 1 x uit kunt geven, kan je ook je energie en liefde niet onbeperkt verspreiden. Ik ga het niet in een bodemloze put mikken. Ik ga het ook niet aan iemand geven die er niets van voelt of niets mee doet of er nu niets mee kan.

Ik ga mijn energie in mijzelf steken! En als ik mensen tegenkom wie ik het gun, dan deel ik. Omdat ik daar blij van wordt. Omdat ik dan weet dat ik mijn energie/liefde niet verkwanseld heb.
Ik zal blijven hopen op ware liefde. Een persoon die ook zijn energie en liefde in mij wilt steken. Elkaar samen in balans houden. Mutual egoïsme (energie en liefde delen) met geluk als resultaat.

Dit gezegd hebbende... Ik ga maar weer mijn planten (voor de 6e keer) water geven en tegen het plafond stuiteren en vloeken waarom die dwaas niet kan zien dat ik zoveel van hem hou en wat een foute beslissing hij heeft genomen....