Ik heb het idee, dat ik de laatste jaren volledig verkeerd bezig ben. Jaren vlucht ik weg van alles. In liefde, in drank, in drugs, in sex. Onnozel doen wanneer ik serieus zou moeten zijn. Alles weglachen. Mijn persoon is volledig verkeerd. Nu ik dat alles heb gelaten kan ik niks positiefs vinden. Ik ben het echt beu voor zolang op mijn kap te laten zitten, ik heb er echt genoeg van. Ik moet oppassen voor mezelf want de minste commentaar die ik nog krijg of iets negatiefs hoor neem ik veel te erg op. Ik kan niet meer tegen kritiek. Ik weet al dat ik slecht ben, je moet het niet meer vertellen. Blijf mezelf brainwashen. Ik dit, ik dat. Beetje TE lang alles opgekropt denk ik. Op het werk ben ik ook allang verkeerd bezig. Ze denken dat ik gedreven ben omdat ik zo goed doorwerk altijd, maar het is meer uit boosheid. Kwaad op mezelf dat ik zoveel mensen teleurstel en dat ik er niks van gemaakt heb. Zoveel jaren weggegooid gewoon. Het kon me niet meer schelen. Zorgeloos is de beste omschrijving. Niet volwassen voor mijn leeftijd. Niet willen opgroeien. Hoe oud ben ik? Ik wilde niet. Ik haat verjaardagen. Ik ben altijd gedwongen geweest om iets te doen. Ik ben mijn eigen persoon niet meer. Ik heb me teveel laten bepalen. En nu ben ik de weg kwijt. Ik zie geen toekomst dus blijf ik vasthangen in het verleden. Ik heb geen doel. Mijn ex had wel een doel en ik heb haar doel mijn doel gemaakt. Haar altijd geholpen en veel steun gegeven. Normaal dat ik me dan het hulpje voel. Het is gewoon omdat ik zelf niet weet wat ik wil. Ik blijf vasthangen in negativiteit. Maar nu ik helder ben krijg ik zin om iets te bereiken. Om iemand te zijn. Ik probeer mezelf zo hard te veranderen. Ik begin aan iets nieuws maar ik heb geen geduld. Ik ben constant opgefokt. Ik kan me niet meer haasten zonder kwaad te worden. Ik voel me nergens thuis, niet op het werk, niet thuis. Ik kan niet zeggen dat er iets is wat ik graag doe. Vraag het me niet. Ik weet het niet. Ik blijf alleen met mijn negatieve gedachten en ik heb echt schrik dat er iets ergs gaat gebeuren voordat ik er iets aan doe. Ik moet weg van alles wat me opjaagt. Ik kan er niet meer tegen. Ik heb terug het schijt aan alles de laatste tijd. Het heeft toch geen zin. Waarom zou ik. Vol met haat, ik ben het moe. Ik vind geen innerlijke rust. Geen steun van niemand. Ik denk ook niet dat er iemand is die het echt begrijpt. Waarom, omdat ik zwijg. Ik zwijg wanneer ik iets zou moeten zeggen. Ik probeer mijn karakter te veranderen en dat is waarom ik gek word. Waarom wil ik zo hard veranderen. Omdat er iemand is die mij veel te lang heeft duidelijk proberen maken dat ik slecht ben. Ik heb ook geen affectie. Ik ben het soms zo beu om alleen te zijn.
Ik ben het beu om alles te verpesten. Soms ben ik iets aan het verpesten en weet ik dat ik het verpest en toch blijf ik het doen. Dat is toch een teken dat ik datgene niet echt wil.
Ik word ziek van mezelf.