Hey iedereen!!

Vandaag is een iets minder goede dag..
Ik voel me geen emotioneel wrak, maar ik voel me emotioneel overhoop (does that makes sense?) Hoogstwaarschijnlijk heeft het meer te maken with the state that I'm in right now.. Laten we zeggen dat elke vrouw éénmaal per maand weet how messed up je je dan kan voelen (om niet te ver op dat onderwerp in te gaan ), maar de vrouwen onder ons weten dan wel hoe emotioneel overhoop je kan liggen in die periode.. Vandaag is weer zo'n dag..

Het begon eergisteren al, toen ik opstond om naar m'n werk te vertrekken met de fiets (had late dienst en kan nog niet met de auto rijden).. Ik voelde me niet honderd procent toen ik m'n ogen opendeed, niet dat ik ziek was, maar er klopte iets niet.. Rustig zette ik me recht en ineens kwam het op.. De ene traan na de andere begon over m'n wangen te lopen.. Ik had zelfs niet eens mijn ex in m'n gedachten, ik schrok van mezelf.. Daar uit het niets begon ik te wenen en spijtig genoeg luchtte het ook niet op.. Heb zo'n 10 minuten aan de rand van m'n bed gezeten tot ik mezelf verplichtte om me recht te zetten en me aan te kleden, mijn middagmaal klaar te maken, mijn rugzak klaar te zetten en te vertrekken voor werk.. Dus zo gezegd zo gedaan, ik maakte me klaar om te gaan werken, sprong op m'n fiets en fietste in recordtempo naar het werk.. Normaal doe ik er zo'n 20 minuten over, nu stond ik al op 15 minuten aan de werkpoort.. Nog steeds me slecht voelend legde ik m'n fiets vast en ging werken..

Ik nam m'n sleutel voor de deur open te doen, werd al meteen enthousiast begroet door een collega.. Ik groette haar terug, half buiten adem door mijn intense fietstocht (had stevig doorgetrapt), half buiten adem door me gewoon niet goed te voelen.. Ik ging de klasjes af om mijn collega's een goeie ochtend te wensen en werd in mijn eigen klasje al spontaan begroet door mijn daar aanwezige collega en de kindjes.. Eéntje in het bijzonder van 1 jaar die een hele dag achter me aankruipt.. Ze lacht elke keer ze me ziet en kruipt naar het poortje waar ik m'n jas en tas in de kast zet.. Dit deed me deugd.. Ze zeggen dat zien lachen doet lachen, en zelfs is het maar een kinderlach, die lach deed me lachen.. Die kleine (b)engeltjes hebben me al door veel geholpen..

Nog een kwartiertje tot mijn werktijd begon.. Ik zette me nog eventjes in de keuken, nam een tas koffie (ik had de cafeïne nodig) en at nog wat van mijn boterhammen.. De collega's vertelden vanalles, maar was er niet met m'n hoofd bij.. Zat altijd naar de klok te kijken wanneer ik moest beginnen.. Na een kwartiertje was het zover..

De dag verliep goed, ik doe echt gepassioneerd m'n werk, wat ook opvalt bij m'n baas.. Spijtig genoeg loopt m'n contract daar af binnen zes maand, want ik vul een vervangingsplaats wegens zwangerschap in.. Om 18.20 was het laatste kind weg (had late wacht), dus ik sprong op m'n fiets terug naar huis.. Het was al lichtjes beginnen regenen (lang leven het Belgisch weer), dus zette er een stevige trap in.. Eenmaal ik thuis was begon het echt te stortregenen.. Fysiek en emotioneel gesloopt.. Het fysieke begreep ik nog, waar het emotionele vandaan kwam had ik nog steeds geen idee..

Gisteren had ik net zo'n dag als donderdag. Ik was blij thuis te zijn, EINDELIJK weekend! Ik hoor het mijn collega's nog zeggen als ik zei moe te zijn: Keelia, je bent een meid van 22 jaar, wat is moe zijn nou voor jou? Nou, veel.. Momenteel voel ik me gesloopt.. En waar het vandaan komt, ik heb nog steeds geen idee.. Ik heb vandaag een feestje moeten afzeggen want mijn rug is helemaal gesloopt.. Ik hoop dat m'n staptocht van morgen mijn gedachten kan verzetten.. Heb zo'n tocht van 16km gepland, wat resulteert in zo'n 3u stappen..

Hoe ik me voel, naast het emotioneel gesloopt te zijn? Ik heb nood aan een knuffel.. Een dikke dikke knuffel van iemand die me in zijn armen neemt, zachtjes door m'n haar wrijft en me af en toe een kusje op m'n voorhoofd plant, iemand die zegt dat het goed komt.. Ik wil ontspannen in iemand zijn armen.. En daar zit het hem juist.. Ik ben momenteel te bang om in iemand zijn armen te liggen, mezelf emotioneel bloot te geven.. Bang om m'n hart open te zetten, bang om weer immens gekwetst te worden.. Being afraid to take the plunge into the deep dark abyss..