Zoals jullie je mss nog herinneren was mijn ex ineens spoorloos ...taal noch teken meer gehoord en niemand die wist waar hij was. (Ondertussen heb ik een nieuwe relatie sinds aantal weken) .

Het is alweer een paar weken terug en daarom kan ik er nu wel over schrijven, die dag ...
Ik logde zoals elke dag in op mijn mail en tot mijn grote ontsteltenis zag ik zijn naam in mijn inbox staan....... een lange mail ...had nog nooit een lange mail van hem gehad . Hij schreef hoe erg hij het vond dat hij niet goed voor me was geweest , me had meegesleept in de ellende en hoopte dat ik gelukkig was. Hij zakelijk goed bezig was....
Paniek maakt zich van me meester , mijn hoofd op het bureau omarm ik snotterend mijn toetsenbord....god wat nu.... ? Met wie kan ik praten want ik moet dit kwijt ... Ik copieer de mail en zet het in de chatbox naar een dinnetje hier en op de mail naar mijn andere dinnetje die niet online is. Dinnetje L op de chat kijkt er kritisch naar en geeft me de antwoorden die ik nodig heb om weer met twee benen op de grond te komen en zegt Hort niet reageren ! ik zeg neejh ... doe ik ook niet ...
Tranen stromen over mijn wangen en ik mail met dinnetje I ... en zeg er staat niet eens in of hij ooit iets om me gegeven heeft ..niks van dat alles ...alleen dat hij zakelijk goed bezig is, ook I zegt dat ik niet reageren moet , het een mail is om de ingang weer te vinden in het contact naar mij . Vriend torn komt online en geeft me de welverdiende schop onder mijn kont, laat me mijn tranen afvegen en tovert weer een glimlach op mijn mond , alleen lachen mijn ogen niet mee.

De poten onder mijn stoel vandaan geschopt ... alles wat ik afgelopen maanden heb opgebouwd . Het achterblijven zonder iets van een berichtje over het waarom... geen smsje ..mailtje , telefoon die uit stond . Mezelf bijelkaar geschraapt en mijn leven weer op de rit proberen te krijgen, niet terug kijken meer , de pijn gevoelt in iedere vezel van mijn lichaam , de schok en het onbegrip. Ik weet ook, het is ook mijn eigen schuld geweest . Ik heb het zelf te lang laten gebeuren. Hoevaak waren er signaaltjes dat er iets niet klopte, maar laf dat ik was , keek ik weg... wilde hem toch niet kwijt ? wilde het dus niet weten, niet de confrontatie aangaan , maar geloofde alles maar voor het gemak. De makkelijke weg, maar zag niet dat ik daardoor steeds dieper wegzakte , steeds meer op een eiland kwam te staan , elk sociaal contact werd verbroken omdat dat niet anders kon, door de omstandigheden waarin ex in verzeild was geraakt...zei hij...
Een struisvogel die zijn kop in het zand steekt , dat was ik....
Boos ben ik niet , nooit geweest ook , eigenlijk heb ik medelijden met hem, je zal zo maar zijn, je zult het maar hebben , dat schakeltje missen in je hersens ....

Ondertussen heeft hij me weer gemaild ... het sneed door mijn ziel, ik niet kan reageren,dagen blijft het me bij en herinneringen die te pas en te onpas de kop opsteken. Rare dromen snachts...mijn lichaam strak van de spanningen die het blijkt op te roepen, dit in het kader van herkenning van hoe het afgelopen jaren is geweest en meteen het gevoel aan de naam koppelt . Maar man wat hield ik veel van jou ....niet normaal ...
Emotioneel afhankelijk en totaal verslaafd geweest , je was alles voor me en dat wist je ....
Grenzen voor mezelf waren er niet meer , ik kon steeds meer en steeds verder en vond mezelf ooozo sterk en knap ook omdat ik ontdekt had hoe ik mijn gevoelens uit kon schakelen , fantastisch ...

Nu dus... die mail...
Ik heb een nieuwe relatie , die me neemt met mijn rare dingen die ik over heb gehouden uit mijn ex tijd. Vertrouwen, beheersen van woede , weg willen lopen ( dit als hij iets zegt wat ik niet terecht vind maar dan ineens niet meer kan praten) totaal blokkeer .
Hij houdt me vast als ik verdriet heb , zo stevig dat ik bijna mijn botten hoor kraken maar demmm wat voelt dat goed ...
Hij is er en zou voor me door het vuur gaan en ik waardeloze trut zit te snotteren om een mail van iemand die allang tot een ver verleden behoort , me zo verschrikkelijk veel heeft aangedaan ....

Na een week weer een mail , iets dwingender en korter dan de eerste, of ik even een bericht terug wilde doen zodat hij wist dat ik zijn bericht had ontvangen....
Ik zit naar mijn beeldscherm te staren en lees het over en over ....pijn ... zoveel pijn. Maar godverdomme ik kan het wel nu voelen...Zover ben ik wel weer ,dat ik tenminste weer gevoelens toelaten kan . Ja.... ik krijg een optater elke keer als ik een mail krijg of mijn mobiel even overgaat met een onbekend nummer...maar na een half uurtje ben ik er weer boven op...net als bamboe in een storm..